Gewei voor Hassan El Fad, die een geweldige Jago neerzet. De rest, zelfs Bert Luppes, valt daar een beetje bij weg en dat is erg jammer want de bewerking/omkering is erg intelligent.

Bert Luppes kan zijn medespelers niet verstaan, ja dat kan zeer komische situaties opleveren. Maar leuk is het niet. Het is makkelijk, plat en saai. Terwijl het uitgangspunt toch zoveel potentie had.

De Woudduivel is een voorstelling om je vingers bij af te likken.

‘Woudduivel’ behoort absoluut tot de toppers van het seizoen. Terecht in het Theaterfestival dus opgenomen. Wanneer krijgt die Bert Luppes nu eens een nominatie.

Waar ik al voor vreesde is bewaarheid: Mirjam Koen heeft helaas weinig kaas gegeten van Griekse tragedies.

Toegegeven: ik ben - met alle waardering die ik op kan brengen voor haar acteursregie - niet zo’n fan van regisseur Mirjam Koen. Kwestie van smaak.

Met hoge verwachtingen ging ik naar deze voorstelling.

René van ‘t Hof als dementerende varieté-artiest is natuurlijk geniaal.

De titel is mooi in het stuk verwerkt. In het stuk lopen verschillende verhaallijnen door elkaar, dronken Claire, thuiskomst dochter, het intrekken van de beste vrienden van Agnes en Tobias.

Ik denk dat ik Albee nooit zal snappen. Misschien pas als ik zelf oud en dronken ben.