‘Woudduivel’ behoort absoluut tot de toppers van het seizoen. Terecht in het Theaterfestival dus opgenomen. Wanneer krijgt die Bert Luppes nu eens een nominatie. Mirjam Koen bewijst dat een onaf stuk opnieuw in een prachtige etalegekast gezet kan worden. Wederom verplaatst het publiek zich tussentijds en krijgt zo zicht op een landhuis dat tot de asbakken en kandelaars volledig uit hout is opgetrokken en aldus de spilzucht van ‘Wanja’ te zien geeft. Een voorstelling die uitblinkt in finesses op alle fronten. Het is licht van toon met veel humor en met name fenomenale rollen van Luppes, Ria Eimers, en Joke Tjalsma. Van ouderwets nostalgisch op z’n Russisch tot en met de swung van de breakdance. Wanja in z’n blootje, gek van liefde. Op de grens van waanzin maakt hij zijn dansje in de houtsnippers. Mooi.

De Woudduivel is een voorstelling om je vingers bij af te likken. De acteurs spelen geweldig, en met veel plezier (met een extra gewei voor Bert Luppes), het decor is erg mooi, de aankleding een prettige onverantwoorde mix van modern en ouderwets. Een voorstelling zonder al te veel poespas, waar ik erg vrolijk van werd, ondanks het feit dat Oom Georg eindigt als kwijlende ‘plant’.

Wat een prachtige voorstelling! Krachtig, humoristisch en geweldig overtuigend gespeeld. De Woudduivel is een voorstelling waarin het ongeluk van een groep mensen op zo’n mooie wijze wordt gebracht, dat je alleen daarvan al blij wordt. Vreemd genoeg was de tribune slechts half gevuld, zou iedereen deze voorstelling een paar jaar geleden al gezien hebben? Zo niet: Gaan! Het kan nog…