Achtergronden bij 'Two to tango'

Er dient zich een zorgelijke tendens aan omtrent de verhouding tussen theatermaker en theaterpubliek. Deze tendens is gebaseerd op uitspraken van toeschouwers die zich in het openbaar uitlaten (critici, juryleden, intellectuelen -zie de achtergronden voor voorbeelden hiervan) en luidt dat de theatermaker een dienende rol heeft en het publiek vooral makkelijk theater voor zou moet schotelen. Omdat dat zou zijn wat het publiek wil: zich naar het theater begeven als de klant die koning is. De koning die betaalt voor een kaartje en een kadootje wil, mooi ingepakt in cellofaan. Een kadootje waarvan hij lekker onderuit gezakt in zijn stoel enkel nog het lintje hoeft los te trekken. Is dit echt wat het publiek wil? Welke rol speel je als toeschouwer binnen een voorstelling? En wat kan de maker eigenlijk van het publiek verwachten?

Ga naar de discussie >