Ik hou niet van de stijl en de vorm, maar Kuno Bakker als Zeus was sterk en vooral: de tekst deed toch vaak even wegdromen (=nachtmerrievariant van wegdromen) over de nakende oorlog. Dood Paard probeert het ergens over te hebben. Dat al heel wat.

Niet echt toneel maar wel opera, dus moose-lezers: free youre mind. en nog mooie opera ook, rustgevend en opwindend tegelijk. Strakke regie van Audi, muziek van T. Dun (won oscar voor Hidden Tiger, Crouching Dragon) erg fascinerend, oa. met gebruik van papier, water en klankschalen. Thee, je kijkt er toch anders tegenaan na deze fraaie vertoning.

Magistraal. ‘n Meesterwerk. Dramaturgisch, acteertechnisch, muzikaal… Prachtig. Indrukwekkend. De betonrot in een staalfamilie vlak voor en tijdens de oorlog. Willems. Van Huet. de Brauw. En de rest. Sowieso was het hele brandhaardenfestival (nota bene in de stadsschouwburg A’dam) erg geslaagd. Zt Hollandia leeft.

Vreemde kruising tussen Brecht en Shakespeare, die uiteindelijk wel werkt. Iets teveel flauwe grappen en te weinig Van Sauers (titelrol), die overtuigt in zijn woede. ook mooi: Ricky Koole als Desdemona. En vooral Ludo Hoogmartens als Jago, voor het eerst zag ik zo duidelijk dat hij, van alle personages, het meest jaloers is. Op de macht, sexualiteit en kracht van ‘de Neger’. Oja, wat een lelijke kostuums/decors. Liepen naadloos over in die foeilelijke Amstelveense schouwburg.

Op de valreep gezien, deze solo van Sanne Vogel. Mooi om naar te kijken, mooi om naar te luisteren (met Vogel is een nieuw toneelschrijftalent opgestaan). Het verhaal van een duivelskind dat naar vlammen verlangt. Maar ook het verhaal van een vrouw van 18 die daar staat met een attitude die je raakt. Mij wel, tenminste.

Topvoorstelling. Onder de depri-oppervlakte bruist het leven. Pikneusscene nu al legendarisch. Geeft je weer hoop en plezier in theater. Oja, sterke tekst. Way to go!

Wellicht dat ik meer geweien had gegeven als Anette E. in de Volkskrant niet de hele opzet en uitvoering van dit project had verklapt. Toeval en verassing, toch wezenlijke elementen, waren daardoor drastisch verminderd. Maar toch raakte de voorstelling me niet echt, ondanks grappige performances (het meisje met de ponie!)

Helaas, helaas, alweer een pot pindakaas. Deze voorstelling gaat mank aan een zeer slechte bewerking (‘sampling’ heet dat op het programmaboek) en herstelt daar niet van, ondanks een betere tweede helft. Tuurlijk, de circusacts zijn oke, maar in het geheel: geef mij maar Bassie en Adriaan.