Spetterend theater van de bovenste plank. Het Noord Nederlands Toneel gaat in reprise met de voorstelling ‘Onder Vrouwen’ door Wimie Wilhelm, Margôt Ros en Bodil de la Parra. En terecht. Onder Vrouwen houdt het midden tussen een theatervoorstelling en een cabaretshow, al zou ik het eerder onder de laatstgenoemde categorie rekenen. Muziek. Glitter and glamour. Liefde. Seks. Een lekker ontspannen voorstelling door vrouwen voor vrouwen (en die man die het aandurft). Met een grote glimlach kom je het theater weer uit.

Prachtige vormvondsten gepaard met korte maar krachtige, soms humoristische, soms schrijnende teksten. Geweldig spel, versterkend geluid, mooi licht. Er wordt als het ware een droomwereld opgeroepen waar we na de voorstelling hard uit wakkerschrikken. Vanaf nu voor altijd groot fan van Carver. Kijk uit naar de nieuwe voorstelling!

Mijn sympathy for NNT is met deze productie groot gegroeid. De club snijdt serieuze, actuele zaken aan en brengt die flitsend, jeugdig en energiek. Het was genieten geblazen: oor, oog, lachspieren, gevoel, hersenen, - alles komt aan bod. Ik heb na afloop nog gezocht naar een T-shirt met opdruk “I love Waldemar” of “I love Veerle”. Mij dunkt dat het artistieke motto dat de flyer vemeldt, wordt waargemaakt: een frisse blik en duidelijke stellingname.

Een gewei voor de schrijfster, want haar valt volgens mij weinig te verwijten; grappige speelbare tekst. Tomaten voor zoutloze regie en statisch ingedut spel. Zonde. Een actrice probeert er nog wat van te maken, maar er valt niet tegen op te boxen. Neigt naar amateur-droogheid. Totaal geen passie of vonk. Een tussendoortje voor het Syndicaat en een verspild uurtje voor het publiek.

Ricky Koole speelt geweldig en toont een perfecte mix van agressie en liefde. De voorstelling was ontroerend, komisch en confronterend. In tegenstelling tot recensie hierboven vond ik het wel een zeer rake tekst. Die Thea mag ook gevolgd worden. Op de achtergrond waren mannen aan het drilboren, wat een ideaal geluidsdecor in het Rozentheater. Joepie (en dat na zo’n waardeloze Syndicaat voorstelling).

Ik ben wat genuanceerder dan sommige anderen (ook uit mijn gezelschap). Ik ben namelijk niet tegen dit soort ‘pamflettisme’. Ik vind de tekst knap geconstrueerd en kon vrij volledig meegaan in de voorstelling. Hoewel het enige moment dat me echt raakte qua stijl er helemaal buiten viel (de oude naakte man), dus dat geeft te denken. Ik vind het (nog) niet erg dat het allemaal zo door de strot geduwd wordt, heb geen moeite met de vaart en cabareteske speelstijl… had kortom wel een goeie avond, maar een dag later komen er toch wat twijfels over de ‘eeuwigheidswaarde’ van de voorstelling en afgezet tegen waar ik normaliter warm voor loop beklijft het niet, dus 2 tomaten voor het ‘achteraf-gevoel’ en drie geweien voor 1. de tekst 2. Waldemar Torenstra (blijkt meer te zijn dan een lekker bekkie) en 3. alle dames die zich zo energiek door de voorstelling sloegen… (is de regie nou goed of plat? kweenie…) ben niet ‘om’, maar het was de moeite meer dan waard… jeetje, wat besluiteloos ben ik…

Wat een fantastische setting bij binnenkomst, een machtig drukkend decorbeeld. Krachtig en overtuigend spel. Jammer zijn de ietwat te lange scènes richting het einde. Maar boven alles zet deze broeierige filmische voorstelling je achteraf weer tot denken.

Het moet al jaren geleden zijn dat we zo’n verschrikkelijke voorstelling zagen. Plat, schreeuwerig, humorloos, een combinatie van mislukt kindertoneel en o-o-wat-zijn-we-toch-leuk-cabaret.
Dat gewei is voor de heren pianisten die met zowel Mozart als Strawinski ons er nog juist van weerhielden om weg te lopen.

‘t Is natuurlijk héél errug. Al die moorden en zelfmoorden. Aeschylos zou er van hebben opgekeken van wat O’Neill van z’n drama heeft gemaakt: ‘A tabloid Oresteia in a stereotype puritan society’. Maar die zou zich op zijn beurt weer kunnen verbazen over wat Ivo van Hove heeft uitgehaald. De “Dood” is wel sterk aanwezig gebleven. En de libido’s al helemaal. Net als de beklemming en destructie. Maar hij zorgde wel voor een volkomen nieuwe aangekleding. Het stuk wordt er niet beter van, maar het werkt wel (bij mij). Althans, voor de duur van de voorstelling. Dus: prijs, prijs Ivo van Hove. En, revolte of niet, er wordt prima geacteerd. Vooral door, weer, Halina Reyn. Ik hoef slechts instemmend te citeren: “ontbolsterd”, “megaster”, “prachtactrice”, “indrukwekkend”, “overtuigend”, “impressionant”. Ja, zelfs de ijzige Hein Janssen vindt HR nog “werkelijk geloofwaardig”. I rest my case.

Wauw!!! Echt overweldigend!!
Dit moeten meer mensen zien, op tournee ermee.
Heel erg sterk in dansmateriaal, in concept, in toneelbeeld, ik zou zo mee willen springen in de halleluja-dans! :-) Echt voortreffelijk gedaan Jens, en het is toch ook echt jou (wat ik van je heb gezien bij Conny), met de humor, en ik was positief verrast je fysieke taal in multipule in de hele groep te zien!
Volgende keer kom ik zeker weer - al moet ik van Timboektoe komen… :-)
Damaris Verduijn