Centraal staat een platte, provinciale, sexclub, zinnebeeld van de samenleving. Met de levenslustige geldwolf, roofvogel en aasgier Zuckert als gangmaker. Het knappe en verontrustende is dat je je zo gemakkelijk met hem en zijn corrumperende gedrag identificeert. Kortom, hoed af voor Hans Trentelman. En natuurlijk ook een diepe buiging voor Fassbinder en Het Vervolg. Dat de mensheid in slechte staat verkeert en steeds verder verloedert, is een boodschap waar vermoedelijk niemand echt op zit te wachten. Maar omdat de oppervlakkigheid en het pessimisme er op toneel heel gevarieerd en fraai uitzien, is het wel heel overtuigend.

Het is al zo dikwijls gezegd en geschreven : wat op papier lekker leest is daarom zeker nog niet geschikt voor het gesproken woord. En als het dan nog een collage betreft van allerlei tekstfragmenten, wordt het al helemaal moeilijk. Het kan werken, Frank Vercruyssen heeft er het Theaterfestival mee gewonnen, maar deze voorstelling is jammer genoeg de illustratie van hoe het meestal gaat.
De teksten gaan dan nog meestal over dé leegheid, dé verveling, hét zoeken … maar worden alras mijn leegheid, mijn verveling, mijn zoeken. Om de tekst zelf te citeren : “het stelt allemaal niets voor” want nergens is er ook maar een haakje te bespeuren dat je zou kunnen meetrekken. Het geeft de indruk alsof men louter voor zichzelf theater aan het maken is.
De vormgeving, inclusief het klankbeeld, verworden dan ook tot gimmicks. De videobeelden, de stadsgeluiden, de hiphopbeats, de hangende panelen, de polaroids die genomen worden en aan het publiek doorgegeven, ja zelfs de titel, wat is de samenhang?
We leren wel een Kuno Bakker kennen die zich staat uit te sloven maar toch een zeker naturel aan de dag blijft leggen, ook wanneer een technicus het defecte lichtpaneel moet komen bijstellen. Het is zijn inspanning en talent dat toch nog een gewei oplevert.

Theo Nijland is een genie.
Prachtige liedjes.
Mooie sfeer en engelen.
Veel humor en diepgang.
Ideale kleinkunstavond.

Een interessant onderwerp (gewei), een mooie tekst (gewei) en drie parallel geschakelde schuimende vaten (tomaat) zijn geen borg voor goed toneel. Na het prachtige “Shakespeare is dead” viel het ditmaal bitter tegen (Trouwens Poncke Princen verdient ook beter dan te fungeren als wrijfpaal voor verbitterde veteranen van een roemloze koloniale oorlog en wel erg luidruchtige leden van de stille generatie).

Gisteren dan eindelijk de Nederlandse versie gezien van deze musical. De liedjes zijn natuurlijk uitstekend, echter de acteerprestaties van de twee hoofdrolspelers Maaike Widdershoven (Maria) en Hugo Haenen (Kapitein) vond ik zeer onder de maat! Geen moment kwam de romance tussen die twee goed over het voetlicht. Een schoolvoorbeeld van super-overacting, slechte timing, etc. etc.
Een lichtpuntje vond ik de komische vertolkingen van theater-agent Max Detweiler en de barones Elsa Schräder.De kinderen waren ook prima.

Een speelgoedvoorstelling van Rieks Swarte is altijd bijzonder. Volkomen duidelijk waarom dit indertijd zijn doorbraak betekende. Een prachtige, vrolijke, innemende, vol enthousiasme gespeelde voorstelling. Het tapijt wordt tot leven gewekt en verveelt geen moment. Jammer dat het na ruim een uur alweer afgelopen was…

Wat een verschrikkelijk stompzinning stuk zeg!! Ben nog aan het na trillen van die verschrikking die mij maandag overviel. Iwan Walhain tja ach, die jongen kan spelen, maar of het nou de regie is of zijn eigen naturel: een (onverstaanbare) debiel kan ik op de Kloverniersburgwal ook nog wel aantreffen en er wat bij lachen, maar op het podium gelden andere wetten toch? Kijk ik naar een oppevlakkige gespeelde mongool, tja en het wordt er niet echt diepzinniger van of zoiets. Tuurlijk snap ik het personage Reilly en kan me er heel veel bij voorstellen, maar het mooie van… ach ik hou er over op. Theu kan verdomme goed regisseren, maar dit sloeg allemaal nergens op. Amateur gezelschap Rik en Slingertje dat was het. 1 gewei voor een mooie tekst en natuurlijk 1 gewei voor Tijn Doctor als die mooie aantrekkelijke Miss Dixie ;)
Verder hoop ik dat Medi de Theatercompagnie toch echt gaat boycotten met 2005/2008, want zo kan het niet meer. Routine acteurs zijn het die naar mijn mening een nieuwe uitdaging nodig hebben (Sylvia Poorta uitgezonderd want die is altijd geweldig).

Prikkelingen in je voeten, een hoofd dat aanvoelt alsof het gevuld is met lood, kramp in lijf en leden. Nee, ik heb geen marathon gelopen, maar er een uitgezeten. 450 minuten theater met acht pauzes tussendoor. Chapeau! Ik ben wakker gebleven, I survived, en gek genoeg met betrekkelijk weinig moeite. Uiteraard spreekt dit voor Aus greidanus en z’n mensen die een geweldige voorstelling hebben neergezet. Af en toe een inzakkertje mag best in twaalf uur tijd, dus daar zal ik maar niet over zeuren. Het spel was zeer mooi, vrijwel alle rollen waren goed onderbouwd, werden met veel inleving gespeeld en hadden hun eigen hoogtepunten in het stuk. Kostuums en decor waren geweldig. Met name het toneelbeeld waarbij de vloer van het Appeltheater in een reusachtige plas bloed verandert na de val van de Trojaanse oorlog is schitterend.
Al met al is het een gedurft maar geslaagd project geworden. De tomaat is voor de negende akte die er van mij betreft zo had kunnen worden uitgehaald. Er wordt uitgelegd wat eigenlijk geen uitleg nodig heeft. Jammer, maar laat dat de pret niet drukken. Komt dat zien mensen, dit maak je in theaterland zelden mee.

De voluptueuze mediavist Ignatius J. Reilly spoort niet. Tegenslag, Fortuna, vedrijft hem uit de veilige cocon van z’n slaapkamer. Vervolgens, bestrijdt hij, gewapend met Boëthius, verbaal en onpraktisch alles wat vies, voos en onfatsoenlijk is. Vóór de Middeleeuwen en tégen de Verlichting. ‘t Wordt één en al kortsluiting tussen hem en de vertegenwoordigers van maatschappelijke werkelijkheid. Van dit complexe, reactionaire en briljante boek, heeft Theu Boermans gelaagd, fascinerend en schitterend toneel gemaakt. Bovendien met een wel héél erg fraai decor - een toneelbeeld dat ondermeer bijna perfect is om de zeventien personages te helpen identificeren. Terwijl er ook nog eens nagenoeg vlekkeloos wordt gespeeld met Iwan Walhain die bevestigt hoe ontzettend goed hij is, Simone Milsdochter die een erg mooie Myrna Minkoff is en Tijn Docter die van het type Trixie een klassieker maakt. Dik drie uur toneel in de Kloveniersburgwal 50 en ik heb me geen moment verveeld. O ja, als tegenwicht nog even een kritische noot: de projectie van de teksten bleek niet te volgen.

Jammer. Ik had veel verwacht van deze voorstelling, mede omdat ik de vorige van Ederveen heel erg mooi vond, ik Jetse een goeie regisseur vind en omdat ik die Luca altijd wel kan waarderen.
Helaas dit keer niet. Eigenlijk was maar weinig leuk aan deze voorstelling. De kip was leuk ja, en de gedichten hadden hier en daar wel iets leuks, maar ook iets “makkelijks”. En dan die verhalen, ik vind 3 verhalen door elkaar heen normaal erg leuk, maar dit sloeg echt nergens op. Eén verhaal werd gewoon niet meer behandeld in het tweede gedeelte, en het tweede verhaaltje vond ik wel aardig, maar niet voor zo’n show. Alleen die leraren waren wel leuk…
En dat van die verhalen geeft ook niks, een beetje mysterie is nooit weg (of valse hoop), maar dan moeten ze niet op de poster gaan zetten “een drieluik”.
Eigenlijk is dit het eerste wat ik slecht vond van Ederveen. Jammer.