Tja, wat zal ik zeggen. ik vond er niet zo veel aan. Acteurs die jongeren spelen, daar heb ik het al niet op. Ik vond het allemaal nogal buitenkant, soms onverstaanbaar. Tekst niet goed, cliché’s, onaf, gedoe. De videobeelden waren mooi, maar wat deed die DJ daar steeds? Jongeren vinden het wel wat? Nou, dat zal best, maar ik heb meer nodig om een goeie theateravond te hebben hoor…

Om je vingers bij af te likken, deze bewerking van het apenproces uit 1925. In een razend tempo wisselen Frank Vercruyssen en Robby Cleiren in de rechtzaal van rol en soms doen ze dat binnen een scene. Overdreven? Aanstellerig? Onbegrijpelijk? Integendeel, adembenemend knap, geestig en intelligent. Dankzij de achterwand is duidelijk wie of welke partij aan het woord is. De bewerking is voorstreffelijk, niet statisch. Elke fase van het proces brengt weer een nieuwe verrassing. Damiaan de Schrijver in een voor hem ingehouden rol, is daarom niet minder aanwezig. De wijze waarop het publiek als leden van de jury of als toeschouwers op de publieke tribune van het proces in het spel worden betrokken, maakt de voorstelling nog innemender. MvW

Het vijf-monologen-project van Cosmic is echt heel erg goed. Ayaan Hirsi Ali blikt als ondode terug op haar leven en terug in Turkije maakt Gümüs zich kwaad. ‘Hirsi’ is best goed, helder verhaal, smeuïg gespeeld, beetje trekkerig. ‘Gümüs’ is echt fantastisch: als een modern Job-verhaal vormgegeven, vol ongegeneerde woede tegen de Nederlandse hypocrisie; mooi schlemielig gespeeld door Ergün Simsek, tegelijk boos en verliefd op Amsterdam. Zelfs de video is goed. Theater met een boodschap: pijnlijk, onverdragelijk en onontkoombaar. Laat dit niet aan je voorbijgaan!

Een aardig stuk, zij het wel erg voorspelbaar. Ik heb ervan genoten om zulke goede acteurs aan het werk te zien, maar de regie was vrij onbeholpen en onafgerond (oké, het was een try out), veel scènes hadden absoluut hun vorm nog niet. Echt hopeloos was het toneelbeeld: onaantrekkelijke vormgeving,een vage locatie, overbodig gesleep met een foeilelijke ‘schuur’, echt knullig.

Wat een onzin, wat een super overdadige lichtshow, dit sluit werkelijk nergens aan, niet binnen de gehele choreografie. Hoe was het ook alweer? Als een tang op een varken. Echt maar 1 gewei voor de uitstekende dansers aan hen heeft het niet gelegen. Een choreografie op laat ik zeggen Kunstbende niveau, helemaal niets geen dramaturgische lijn te bekennen, geen opbouw, geen verhalende lijn enkel en alleen gebakken lucht. Dat laatste was na alle waarschijnlijkheid een pakkende en betere titel voor de vervelende avond geweest. Voorlopig voor mij geen Conny Janssen meer. De Volkskrant was echt te mild in haar oordeel. En vooruit een tweede gewei voor de techniekmedewerkers, zij hebben het verdiend de licht en geluid ontwerper absoluut NIET!

Een gewei in elk geval voor de prachtige namen. Verder maakte de voorstelling gewoon een erg sympathieke indruk op me, in tegenstelling tot de meeste dansvoorstellingen. Maar wel minder dan The Skirt een jaar of wat geleden.

Het klonk zo mooi, Otten en van de Sande Bakhuyzen, met een topcast, maar het valt toch wat tegen allemaal. Jaap Spijkers als Jack Nicholson is sterk (natuurlijk), maar verder worden er zo ontzettend veel thema’s doorheen gejaagd dat het emotioneel allemaal maar ontzettend weinig doet.

Een voorstelling voor jongeren! En dat is gelukt. De scholieren in de zaal waren erg enthousiast. En, toegegeven, er waren erg leuke scenes bij tussen de 3 jongens en 2 meisjes. Met name de jongens zetten een paar erg realistische stoerdoenerige boys neer. Maar waarom toch al die diepzinnige gedachtenmonologen tussen die leuke scènes? “Ik zoek mijn identiteit, wie ben ik, wat doe ik hier?” Kromme tenen…

Zoals gezegd, Stan is geengageerd, vlaams en erg goed. Steengoed. Briljant. Virtuoos. Een recensent van De Morgen meent dat “The Monkey Trial” zeker niet hun beste stuk is. Dus het zou nóg virtuoser, nóg fraaier, nog relevanter, nóg adembenemender, nóg geestiger, nóg spettender,nóg boeiender kunnen?? Wat mij betreft, wat ons betreft, hebben Damiaan de Schrijver, Robby Cleiren en Frank “Vraagzucht” Vercruyssen in ieder geval voorlopig een standaard gezet. Let op: dit schoons is maar kort te zien in de Brakke Grond, Lantaren/Venster en het Laktheater.

Nou ja zeg, dit is werkelijk he-le-maal niks!!! Ik heb me stierlijk zitten vervelen, en ging na een half uur al op de klok kijken. Dialogen werden oneindig lang uitgesponnen, terwijl de ‘point’ allang duidelijk was. Een regisseur met lef had een uur uit deze voorstelling geschrapt. Sorry, maar het was echt bagger!