Zoveel inconsequenties maken de voorstelling niet tastbaar.
De enige die met haar drama wist om te gaan was Anneke Blok. Door zelf meer bezig te zijn met haar been, dan met haar persoonlijke drama, wist ze een personage van vlees en bloed neer te zetten. Zij zorgde ervoor dat ik niet helemaal voor niks was gekomen. De regie was keuzeloos, en dan moet je wél goede acteurs hebben…

Ging toch wel naar deze voorstelling met een beetje ´n bang voorgevoel-zeker nadat ik de wat snibbige recensie in de NRC had gelezen. Maar niets is minder waar! ´t Barre Land laat met Woyzeck een wonderschone voorstelling zien. De voorstelling begint met aantekeningen uit een notitieboekje uit het jaar 1000 uit Japan.Deze aantekeningen worden omringd door allerlei fragmenten. Deze fragmenten zijn grappig, omtroerend en (soms)zo ongelovelijk mooi!(en het erge is dat je als je ze hoort, je al weet dat je er te weinig van onthoud…)En ineens gaan al deze fragmenten subtiel over in Woyzeck!

Deze productie is niet voor mij gemaakt. De grappen vond ik wat simpel en plat en inhoudelijk zat er helemaal weinig in. Andere mensen moesten lachen en hadden, mijns insziens, een leuke amusante avond (naast mij zat een doodnormale man van eind 50 te giechelen). Maar ik was er wel, dus zeg ik er iets over.
Het gewei is voor Kim Scheerder.
Kim Scheerder was de koningin van het toneel. Zij weet met de juiste timing het publiek te bespelen. Verder heeft Kim een prachtige stem.
Maar dat is niet genoeg voor een goede avond. Uiteindelijk vond ik de voorstelling niet genoeg ingekleurd. Te veel in een soort grijs gebied hangen. Liever had ik gehad dat alle personages wat meer kleur hadden, zodat ik ze beter uit elkaar kon houden.

Volgens mij was dit nou zo’n voorstelling die vooral leuk gevonden wordt door 40+ers, voor jongeren. “Ja. Dit is goed voor die jongeren. Hier leren ze veel van.” Als dat niet zo is, dan weet ik niet hoe het komt dat deze voorstelling gemaakt is. Ik vind het wat onzinnig, te veel geouwehoer.

Ik ben nog steeds onder de indruk van de vertolking van de schitterende liedteksten door Jeroen Willems. Eigenlijk helemaal niets op aante merken .. alleen dat ruim 5 kwartier wel snel waren afgelopen. Helaas zijn ale voorstellingen uitverkocht. Zet dit programma a.u.b. nog een keer op het repertoire….

Ik vond het echt geweldig!! Aan alle mensen die er kritiek op hebben: Waarom willen jullie meer zien dan je ziet? Voor mij als sociaalangstig persoon was het erg herkenbaar en zeer komisch. Ik hou daar erg van: dat eenvoudige in een tragi-komische stijl. Dan hou ik weer van het leven, omdat het klopt dat niks klopt. Pluim voor de heel subtiele geluiden/muziek. Ik ben heel blij dat mensen nog subtiele voorstellingen durven maken, naast al die overspannen, hysterische, harde voorstellingen, die je af en toe om de oren vliegen. Bedankt!!!

Heel erg mooi!!!! Een voorstelling die prachtig in elkaar zit, toneelbeeld, tekst, multimedia, alles past. Een mooie vertelling, op een ingetogen, gedragen manier gebracht. Een stuk met veel diepgang, waarbij de aktie niet in het spel zit, maar in de tekst. Bijzonder.

“Waar ging de voorstelling over zullen de mensen vragen. Ja, veel gedoe met een prikklok en op het eind gaan alle spelers dood,” Dat zegt een van de makers zelf en het is komische samenvatting wanneer je weet wat er allemaal aan is voorafgegaan. Bijzondere voorstelling. In het begin een beetje warrig maar daarna met meer structuur. Vooral veel humor. Het betreft een wedstrijd waarin de makers opdrachten krijgen van een onbekende stem (meneer verkade, uw tijd is om). Iedereen zet zijn beste beentje voor en alle vormen van theater passeren de revue. Dans, muziek, stand-up noem maar op. Maar het samenspel wordt niet vergeten. Het is vooral een groep mensen die veel lol heeft. En daarom wij ook. Na afloop staande ovatie, maar goed, dat hadden we tijdens de voorstelling al geoefend.

Ja ik ben nu zeker liefhebber van de Paardenkathedraal, of misschien alleen van de bizarre ideeën van Dirk Tanghe. Bij de Revisor verbaasde ik me weer over het simpele, strakke, maar duidelijke toneelbeeld, dat ook het geval was bij De Mensenhater en Night&Day.
Omdat ik gelezen had dat er wat kritiek op de speelstijl was, had ik me er een beetje op voorbereid. Maar het overdreven spel is me niet gaan vervelen, het ‘maniertje’ blijft gedurende voorstelling altijd weer grappig.
Thomas de Bres kan volgens mij alle rollen aan en Herman Bolten is geweldig als burgemeestersvrouw. Maar vrouwen die mannen spelen blijft toch minder. (tomaat)
1 gewei is voor het krantje van de Paardenkathedraal. Ik vind dat alle gezelschappen zo’n krantje per voorstelling moeten maken, dan worden de dramaturgen tenminste ook levend gehouden.
De rest van de geweien zouden door Gogol zelf gegeven kunnen zijn, want ik denk als hij deze voorstelling had gezien, dat hij dan wel overtuigd geweest was dat het een goed stuk is.

Een wonderbaarlijk sterke tekst, waarin Calderon’s ‘La vida es sueno’prachtig in verwerkt wordt. Het is echter jammer dat de acteurs de grootheid van de tekst niet kunnen verwerken. Waarschijnlijk moet het decor dit verhullen, maar dit werkt zeer averechts en leidt alleen maar af. De acteurs lijken zelfs de reacties van het publiek niet aan te kunnen en vallen(niet gepland) uit hun rol. Kortom veel chaos, wat tot een slechte vertolking van een dijk van een tekst leidt.