Teruglezend zag ik dat Dood Paard zelden veel bijval van minirecensenten kreeg. Ik heb dus misschien geluk gehad, want “Geslacht” is de moeite meer dan waard. Met de tekst is in ieder geval niks mis: vaak raak, catchy en snel, soms iets te bespiegelend wellicht. Maar de spelopvatting zorgt voor een mooie ironische distantie die dat alles steeds geestig en prikkelend houdt. En door de tempowisselingen en korte hilarische intermezzo’s wordt de aandacht permanent vastgehouden. Dat niettegenstaande luidruchtige ringtones, vallende voorwerpen en ander ongemak uit de zaal in Theater Kikker. Dood Paard, sorry voor de vertraging, maar het was zeker aangenaam nu toch eindelijk kennis te hebben gemaakt.

Ontzettend vrolijke muzikale komedie! Ik ging er met een lach op mijn gezicht weg… Erg gelachen, vooral om Ella (Kim Scheerder). De muziek vond ik ook helemaal geweldig. En niet te vergeten de style, helemaal toppie! Ik kijk uit naar een volgende productie van kikproductions!

Leuke kleine kindervoorstelling over een blokfluitkwartet en twee toneelmeesters/presentators. Het was duidelijk nog een try-out, het geheel liep nog niet echt soepel en zakte op sommige momenten wat in elkaar en doordat er steeds een nieuw blokfluitnummer werd ingezet, blijven het allemaal losse scène’s, maar ik heb toch genoten. Een gewei is zeker voor Porgy Franssen die zo ongegeneerd enorm aanstekelijk aan het smieren was.

Ik had de flyer gelezen en stond al een tijdje in de foyer te wachten tot het daar zou beginnen. Leuke environmental ervaring, maar ik keek meer naar de toeschouwers om mij heen die het niet direct door hadden: “Is dit nou echt of gespeeld?”
Over de opvoering heb ik niks op te merken, het zat degelijk in elkaar. De acteurs waren zeer goed en hoe gestyleerd het personage ook was, toch geloofwaardig.
Petruchio vond ik het hele stuk minder, of het nou kwam door het schreeuwen of dat hij werd overstemd door het subtiele spel van Saskia Temmink.
De badscène, prachtig! Stiltes zeggen zoveel meer dan geschreeuw, gelukkig zaten er veel van dat soort momenten in.
Kortom een degelijke voorstelling.

Ik vind Carver bijna altijd goed, en goed waren ze deze keer weer. Zo helder gespeeld, zo schoon qua vorm en zo’n geweldige teksten. Perfecte timing, heel goed vormgegeven ( Dennis Hopper als inspiratiebron). En een fantastische mix van persoonlijkheden op de vloer. Na deze voorstelling kan ik er weer weken tegen. Ik was ontroerd en heb me suf gelachen.
Allen een beetje jammer dat Helmert Woudenberg het première-applaus moest onderbreken en te lang deed over het aanbieden van een boekje.

Wat kan het toch lekker zijn. Zitten en anderhalf uur je vergapen aan spelers met plezier in hun spel. Aluin werkt nu samen met vier cabaretiers (de meeste niet bekend bij mij) en het resultaat is te gek! Flitsend. Het lijkt en is ook een beetje een luchtige komedie (zelf noemen ze het een hectische komedie), maar wel een met een wrange nasmaak.
Toch ook even over de zaal. (tomaat)
Wat is dat toch met Bellevue; niet eens de helft van de zaal was vol. Ook op de site van Bellevue is niets (lees: niks)te vinden over de voorstelling. Slordig.
Ik ga weer kijken als ze in de Kleine Komedie staan. Zeker weten dat het daar vol komt.
Annette de V.

Vanwege de Poolse regisseur Krystof Warlikowski heb ik voor een passend citaat bij Wiswawa Szymborska gesnuffeld. En ziehier:
“Het tumult en de tics
van onze toneelstukken
vinden ze - vermoed ik-
irrirant” (“Lachfilms”).
Irritatie, ja dat is het woord. Ondanks de fantastische cast, ondanks de treffende scenografie, ondanks het vertoon van vakmanschap door vakmensen. Want langzamerhand krijg ik ondragelijke jeuk van dat eeuwige relatiegezeur. Vooral als het gaat over o zo saaie veertigers en hun totaal oninteressante verhoudingen. En dan zo’n slappe oplossing om deel I aan deel II te koppelen. Kom op, zeg. En, o ja, wat me ook ergerde is dat er een koppelverkoop van plaatsbewijs, buffetversnapering en garderobegebruik bleek te zijn ingevoerd in de Koninklijke.

Deze voorstelling was echt helemaal geweldig!! Ik heb nog nooit zoiets geweldigs gezien!! Ik heb zooooo ontzettend genoten!! Eigenlijk was alles mooi. Ik vond bijvoorbeeld het effect met de trampoline erg mooi en toepasselijk!! Ook de kostuums waren geweldig!! Ook de videoprojectie was echt geweldig!! Ik snap alle negatieve recensies niet! Ik herkende mezelf in de voorstelling en kon me helemaal inleven!! Het was geweldiiiiig!!

Waarschijnlijk zal ik het allemaal wel niet snappen, maar wat een belabberde voorstelling. De monotonie - gekozen of niet - gesteund door een amateuristische spelwijze, weet alles wat goed aan het stuk is, te marginaliseren en al wat slecht is aan de spelers uit te vergroten. En dat is niet complimenteus bedoeld. Geen inleving? prima. Maar voor je iets afschaft moet je weten/kennen wat je afschaft. Alleen Jacob Derwig blijkt daartoe in staat, Martijn Nieuwerf kan net meekomen, die andere twee… zucht. Zodra Jacob ten tonele verschijnt, gebeurt er iets, ervaar ik iets. De rest komt allemaal uit het hoofd, is te rationeel, waardoor ik in elk geval niets ervaar, behalve een sluimerende verveling. Als dat de bedoeling is, dan zijn ze erin geslaagd. Maar dan hadden ze me ook dit pracht van een stuk op papier kunnen geven. Deze voorstelling voegt niets toe, nu ja, bijna niets. Jacob Derwig verdient geen Gouden Tomaat, de voorstelling wel. Toch kies ik voor Jacob maar eigenlijk tegen beter weten in.

Deze voorstelling maakte me razend. Zo’n mooi stuk, mooie tekst en dan Julia die niks zegt. Dansen: prachtig!!! (gewei). Muziek: prachtig. Maar akteren saai daarbij vergeleken - erg jammer (behalve de beginmonoloog van Hans Kesting). Maar wel erg gelachen a.h. einde vanwege gejammer van Adelheid Roosen. Grote misser.