Het is een pittige productie, dit “vernon god little”. Net als andere auteurs ( Roth, Delillo of Pynchon) en filmers ( van Micheal Moore, via Anderzon tot Lars von Trier), neemt DBC Pierre de kwalijke kanten van Bush-country op de korrel.Don Duyns en Liesbeth Coltof hebben daar ruim twee uur fascinerend en effectief toneel van gemaakt. Een hoog tempo, goeie musici en uitstekende rollen van (vooral) Roel Adam en Tjebbo Gerritsma, houden je op het puntje van je stoel. Vooruit, ook één kritische noot: misschien is een piepklein tomaatje voor het wat rommelige toneelbeeld toch ook op z’n plaats.

zeer frisse voorstelling gezien bij de Appel. Moest even wennen aan de code die gezet werd maar zodra ik de voorstelling als een strip bekeek kon ik er in mee.
Uitmuntend spel van Marquerite de Brauw en ook de talentvolle Iwan Walhain was aardig op dreef. 1 tomaat omdat ik ondanks het waarschuwingsbordje bijna van het podium af flikkerde. Gaat allen zien!

Slecht - een acteur die een gekwelde man speelt - niet voelt, maar speelt. Tekst te weinig inhoud om het stuk te dragen. Tomaten voor ledigheid, te veel beeld, slecht acteerwerk en onderschatting van je publiek - gewei voor prachtig decor(AT)

Een prachtige voorstelling.
Het oeroude verhaal geweldig vertelt/gespeeld. Zonder forcering met aandacht voor de tekst die zo de moeite waard is.
HermanPaul en Ans Baars

Weer genoten van Tanghe en zijn gezelschap.
Thomas de Bres speelt de theatermaker zo overtuigend.
Het toneelbeeld met de ‘figuranten vond ik een prima aanvulling. Het leek alsof ze niets deden terwijl ze allen uitstekende rollen neerzetten.
Niet alleen het woord maar ook juist lichaamstaal maakte het zo compleet.Ik heb veel bewondering voor de consequente manier waarop dit gebeurde.
Ook als de aandacht niet op hen gericht was was hun spel in elke kleine of grote beweging zinvol.
Ans Veldhuis

Als trouwe bezoekers en bewonderaars van Keesen &Cowaren wij
na de vernietigende recensies zeer benieuwd naar deze voorstelling.
In 1972/73 voor het laatst Handke gelezen.Aan kracht niets ingeboet.
Alhoewel ik de regie voor de rol van Monique Kuijpers niet gelukkig gekozen vond, vonden wij voorstelling als geheel weer boeiend en hebben genoten.
Ook nu nog herkenbaar in vele situaties.
Ik kijk weer uit naar een volgende voorstelling.
Ans &HermanPaul Baars

Bravo! In een woord, geweldig! Het was weer even geleden dat een voorstelling me zo heeft geboeid. Het acteerwerk, decor, subtiele licht, alles klopte gewoon.De manier van acteren sprak me ontzettend aan, zo naturel en geloofwaardig, bijna een soort non-acteren. Voornamelijk omdat ik nog nooit had gehoord van Convoi Exceptionnel,wist ik niet wat ik kon verwachten, maar naar aanleiding van deze voorstelling blijf ik ze zeker in de gaten houden. Ik vind het een interessante, verfrissende groep mensen die samen iets maken en durven buiten de kaders te denken. Nogmaals bravo, ik heb ontzettend genoten en wacht op de volgende voorstelling. Keep up the good work!

Ik was in een woord geraakt. Dit is eindelijk weer eens een voorstelling waar alles klopt. Die ontroerd, raakt, je laat voelen en je te denken geeft.
Vijf acteurs, vijf personages, die nergens meer in geloven, maar dat weigeren. Die doorspelen, zoeken en het er niet bij willen laten zitten. De titel en het thema klinkt zwaar, maar Convoi Exceptionel heeft er een jonge, frisse en sprankelende voorstelling van gemaakt. Er zijn momenten om te lachen, maar deze worden afgewisseld met ontroerende scenes, waardoor de voorstelling een prettige balans heeft. Bovendien wordt er ontzettend goed geacteerd! De acteurs wisselen geruisloos en moeiteloos van personage. Kortom een voorstelling die zeer de moeite waard is om te gaan zien!!!

Prachtig! Een lang en ingewikkeld verhaal wordt doeltreffend en vooral heel mooooi verteld. OK, de karakters zijn nogal eendimensionaal maar het gaat toch vooral om het verhaal. En deze voorstelling bevatte een paar beelden die ik niet snel zal vergeten: die vlakte vol koepeltentjes waarbij het opeens ging waaien (zo effectief!). En ik hou niet van video op het toneel, maar hier was het heel bijzonder. Goed geacteerd ook, maar eigenlijk was alles goed.

Deze uitermate fysieke voorstelling overstijgt het mentale.
Het speelt zich af op een plein.
Het beweegt zich op een assiosiatieve manier tussen de anekdotiek van het basis idee het plein en het plein als metafoor. misschien als een innerlijk plein waar alle facetten van het leven voorbij komen. Ik houd hiervan. het geheel is georganiseerd als een muziekstuk. en het prikkelt op een ander niveau dan de meeste theatervoorstellingen. je zit te kijken naar een levenstroom, een hartslag, een pulse.
Dingen komen, dingen gaan, sfeeren komen en sfeeren gaan. Geweldig diverse groep performers die allemaal hun eigenheid uitdrukken in materiaal dat ze ogenschijnlijk ook zelf ontwikkeld hebben. De een is virtuozer dan de ander (jochem stavenuiter, Ria Marks) de ander is weer onschuldiger en onbevangen in zijn uitstraling (de jonge spelers) Jakop alhbom heeft samen met Ria marks toch echt de grootste podiumpersoonlijkheid. Menselijk warm en verder niet te analyseren. Gewoon een fijne ervaring. Hoofd uit! en onderga het Eiland.