Leuk hoor, kijk-, doe-, kleur- en speel theater. De jongens en meisjes van Bambi en Gorilla doen heel erg leuke dingen saampjes, en gebruiken het hele podium en leuke attributen, maar het is allemaal wel wat veel en vermoeiend bij elkaar. Volgende keer wat selectiever met het materiaal te werk gaan en dan krijgt u een hele bak met geweien van me. Nu blijft het er bij één.

Heeft nog geen enkele Mooser deze voorstelling gezien? Shame! Wat een prachtig spel door Ellen Vogel en Roos Ouwehand. Het is lekker traditioneel en mooi, mooi, mooi. Mooie tekst, een sfeervol decor. Een extra geweitje voor de boom. Gewoon gaan zien en genieten van vakvrouwen!

Vier geweien voor de prachtige manier waarop deze ogenschijnlijk gedateerde komedie annex well made play opnieuw mag uitblinken. Prachtige jaren ‘30 aankleding en speelstijl zorgen voor een uitermate vermakelijke avond. Marieke Heebink is grandioos, verdient een prijs. Gijs de Lange revancheert zich. Goed geregisseerd, en ditmaal hoeft hij niet te strijden met de vormgeving (weet je nog Voorjaarsontwaken) want ook die verdient een prijs.

TGA doet komedie. Dat lukte ook nog heel goed. Niet iedereen speelt schitterend maar iedereen heeft een mooie jurk aan. Veel vaart (kan nog wel iets opgespicet), lekker lachen, fijne Hans Kesting als bedrogen echtgenoot, bolle uitspraken over het huwelijk, mannen en vrouwen en Rob E. viel niet eens in slaap. Dat is een hele prestatie. Maar ja toch een blik tomaat omdat het eigenlijk nergens over ging, terwijl de wereld in brand staat.

Juichende recensies, wekenlang uitverkocht, een staande ovatie…. Waarom nemen mensen genoegen met een niet meer dan amusante komedie?

Prachtige voorstelling vol tragische ironie. Hedda Gabler als de gedroomde vrouw; mooi, mysterieus en magisch, aanbeden door mannen, gewantrouwd door vrouwen. Maar het is niet makkelijk om een sprookjesprinses te zijn, jahaa, stel je voor. Extra pluim voor de schitterende kostuums.

Ibsen meets Liaisons Dangereuses. Sterrol van Marcel Faber (aan Marlies Heuer heb ik niets toe te voegen).

Het begin is een verschrikkelijke pastische op Gerardjan Rijnders zelf. Met terugwerkende kracht het gevoel dat wij met vorige voorstellingen beet zijn genomen. Helaas heeft Rijnders wel het acteurs-deel herschreven, maar niet het deel van de personages. Waarom niet de personages uit een dijk van een soap laten opkomen?

Leuk intellectueel puzzelen voor gevorderde toeschouwers, maar mist een statement, zodat je het na afloop allemaal ook zo weer vergeten bent.

Erg vermakelijke schrijnende botheid. Erg fijne cast om naar te kijken. Erg herkenbaar. Erg lekker pretentieloos.