Oerstom om alleen in Rotterdam en Eindhoven te spelen want de familie Geboers wil je overal wel zien. Wim Opbrouck en Wim Willaert spelen een soort Laurel en Hardy uit Gent en hoewel de ontwikkelingen weinig uniek zijn, zijn ze net zo tragikomisch. Smullen van to-the-point-verhalen, toffe dansjes en puur spelplezier.

Dirk Roofthooft speelde erg mooi, maar dat was het enige pluspunt van deze onboeiende voorstelling. Saai, nietszeggend, nutteloos, lelijk toneelbeeld, en veel acteurs die denken ontzettend goed te kunnen AK!-TEERRRRRUN (er werd een enorm blik errun opengetrokken.)

Als nederlandstalige moet je in het begin wat gewoon worden aan de rijke franse teksten van beide auteurs. Er is mij hoogstwaarschijnlijk dan ook heel wat ontgaan, maar ik heb genoeg gezien om te weten dat stan er toch weer zijn ding heeft mee gedaan. Mooi zijn vooral de confrontaties van Antigone en Creon, die elk om beurt het publiek voor hun zaak willen winnen. Creon kan op mijn bijval rekenen, maar dat ligt hoofdzakelijk aan het werkelijk briljante spel van Frank Vercruyssen. Natali Broods (Antigone) speelt nochtans niet ondermaats, op Tine Embrechts na (die blijkbaar enkel in humoristische scenes kan uitblinken) heeft stan hier toch weer een zeer capabele cast bijeen. De hallen van Schaerbeek (Brussel) zijn trouwens een aanrader.

Theater, muziek, dans; al wat je wil. Dit alles in een goeddoordachte regie/choreografie en je hebt een meer dan genietbare voorstelling. Een tomaatje voor de verloren teksten/verhalen in die kleurrijke kakafonie.
Desalniettemin: enjoy!

Een beetje het België - Zweden van het theateraanbod; best amusant, maar niet belangrijk genoeg om je echt druk over te maken. Uitslag: 2-1, vanwege een paar aardige één-tweetjes tussen Annet Malherbe en Marlies Heuer.

waanzinnig

Thyestes speelt wel goed, maar Atreus is erbarmelijk. De meest afschrikwekkende episode van de toch al niet zoetsappige griekse mythologie wordt geen moment een geloofwaardige gruwel.

Leve prins Jacob!


…the rest is silence….

Gisteren in Amersfoort M/V gezien. Scherp, naar, mooi treurig stuk over een man en vrouw. Veel mooie , treffende beelden, genot om Marcel Musters en Maureen Teeuwen samen op toneel te zien.
Begrijp helemaal niets van de slechte recensie in Volkskrant. Absoluut niet mee eens.
Gelukkig waren wij met velen en hebben veel meer mensen met mij van deze voortreffelijke voorstelling genoten! Mensen die een verhaaltje willen moeten niet gaan, mensen die graag puzzelen en verrast worden wel!

Mijns inziens hinkt deze voorstelling op twee benen. Ten eerste is het een stuk over Lenny Bruce(1925-1966), een comedian van joods-Amerikaanse komaf die in zijn tijd in New York volle zalen trok. Ten tweede is het een stuk over stand-up comedy als genre, wat een goede stand-up act wel en niet zou moeten bevatten. Het resultaat van deze dubbele zingeving is een soort musical waarin angstvallig de historische setting van Bruces biografie wordt vermeden (ik denk om een oubollige sfeer te vermijden?) maar waarvan het komisch gehalte laag blijft omdat, op het moment dat de stand-ups goed loskomen, weer aandacht moet worden besteed aan de naamgever van het stuk. Ik had liever serieus toneel gezien over Lenny Bruce, oubollige grapjes ten spijt.