In het midden van de speelvloer staan de muzikanten gestald die de voorstelling dicht smeren met pseudo-hippe deuntjes. Daaromheen drentelen de acteurs met hun cliche tekstjes en hun drumstokjes waar ze op de maat van de muziek op de tafels mogen slaan. Roeland Fernhout schmiert erop los, maar dat is het enige wat er nog te genieten valt in deze middelmatige en gevaarloze voorstelling. Ivo-bah.

Een leuke bewerking van een verhaal dat niet heel veel voorstelt. TGA en Ivo van Hove mikken met deze uitvoering op een jonger publiek en mijns inziens geslaagd. De acteurs zijn geen echte zangers, en de teksten zijn wat al te simpel soms. Maar de inzet van allen en de heerlijke muziek van Zita Swoon houden je bij de les. De rol van Roeland Fernhout had groter moeten zijn

Wheah, wat een smerig wereldbeeld heeft Sarah Kane toch. Ik blijf er tegen strijden. Tekst weegt loeizwaar in deze voorstelling en soms gaat het kopje onder. Vooral tweede deel met de priester valt om van de moraal. Het werkt het best als er wat leuks tegen over staat, vrolijke samba muziek, dansjes, gekleurde slingers. Typische soap en tweezitsbank conversaties, maken de seks, dood, verrotting en verval herkenbaarder. Speciaal gewei voor het moordwapen en Villa-lobos.

Dit is gewoon niet zo’n goeie voorstelling en Lowlands is een slechte plek ervoor. Veel te veel afstand, de grappen zijn daardoor te hard en de stemming wordt grimmig. Wel heerlijk om te merken dat mensen zich oprecht boos maken over toneel, waar maak je dat nu nog mee. Speciaal gewei voor Astrid van Eck, die de opgave had het af en toe kwestbaar te maken, met al dat theater-, publieks- en pop-geweld om zich heen. Aan het eind maakte ze het publiek heel knap mede-plichtig. Schuldig verlieten we de zaal, uiteindelijk is de voorsteling dan op een vreemde manier toch gelukt.

Aha, weer een onvervalste autistische Dood Paard voorstelling. Na een half uur denk je “Mijn hemel, hoe hou ik dit in Godsnaam nog een uur uit” en dan ineens, floep is het afgelopen. Veel mensen liepen weg, maar de club die over bleef, was supergeconcentreerd en savoureerde de gedachten. De kabouter-anekdote was echt on acid. Ach die grote zaal, dat lukt ze wel. Vooral Gillis lijkt er helemaal klaar voor.

Geniale zet om deze voorstelling op Lowlands te zetten. De verstilde opkomst van de bejaarden werd prachtig begelijdt door het nummer ‘Dancing Queen’ van Abba dat uit de Foxtrot tetterde. “Young and sweet only seventy”…Kippevel! Tomaten voor de camera ploeg die maar niet genoeg kon krijgen van de mooie plaatjes en maar in en uit beeld liepen.

Wat een heerlijk ding heeft Van Hove gemaakt!
Alleen de oudjes in de zaal leken het er moeilijk mee te hebben. Tja, een klassieke definitie kun je deze voorstelling niet zomaar geven. Het is geen musical, geen popconcert, geen toneel-toneel.
Wel bijzonder theater met lekkere muziek en vlammende acteurs. Vier geweien voor zoveel lef van met name Ivo van Hove, Gunilla Verbeke, Maarten Claeyssens en Stef Kamil Carlens.

Völlig losgelöst/von der Erde/schwebt das Raumschiff/völlig schwerelos.

Geweldig, Ontroerend en Echt. Tien a twaalf hoog bejaarden, allen zo rond de tachtig jaar oud, “dansen” op hun manier het Zwanenmeer, het Lowlands publiek ging uit hun dak. Complimenten voor de muziekmontage en regie en vooral voor de “acteurs”.

De geluiden die mij ten gehore kwamen over deze voorstelling waren positief en louterend. De voorstelling is ook leuk, wordt snel en goed gespeeld en bij vlagen bijzonder origineel. Een extra gewei voor het spel van Rene Van ‘t Hof en een tomaat voor de moraliserende toon van Beppie Melissen in een van de laatste monologen.