Na een werkelijk betoverende onderwaterwereld-ouverture, scheurt de emotie rollercoaster los in nietszeggende, zonder enige verhaallijn, of het moet iets van de Divina Commedia zijn geweest zoals Dante en Vergilius in hun barkje de storm trotserend, maar verder wordt het hele performance repertoire uit de kast gehaald, waarbij de tableaus en eilandjes van natgespatte mime niet meer zeggen dan een gemiddelde kermisattractie. De breezertjes en sushi-bar na afloop zeggen U dat dit concept als geheel haar ziel verkocht aan de duivel. Loungen in het theater is ten strengste verboden!

Quality Base here, the Eagle has landed… Freakreation & The Lords of Neverness present: Space is Tha Place; a mindgulfing, intergalactic acid-trip into the Ultimate Cross-Over experience. The Prophecy fulfilled. Eye need myself. I Love the Heartbeat of my Other Self in the past, present and future. Earth is not enough. Love is just the beginning. It hurts like hell. The Royal Alien University is the leader in ego productivity training for real estate professionals. Take yourself to the next level. Earn your identity via distance learning. Log in.

Een totaal overbodige voorstelling die op geen enkel ogenblik beklijfde, ontroerde , verraste (op de drie schoten na dan) of grappig was. Ik dacht dat ik na Meg Stuarts body shaking gedoe het slechtst mogelijke gezien had, maar slechter is dus effectief nog mogelijk.
Enkel appreciatie voor de dansers, die er beter zouden aan doen om muziek te gebruiken om op te dansen.

Wat een verademing. Tussen al dat gesubsidieerde geweld een club jonge mensen met lef, rechtstreeks van de theaterschool. Deze avond in het festival heb ik het genoegen gehad Licht en Nijinski te zien. In Licht staat Sluysmans in zijn eentje de vloer te vullen alsof hij niet anders gewend is. Bevlogen, energiek, virtuoos. Kom er maar eens om vandaag de dag. Rijnders’ ondoorzichtige tekst volledig begrijpelijk gebracht. Pluim in dezen ook voor Mooy. Glashelder geregisseerd. Petje af, extra eland. Nijinski was al net zo’n feest. Grote, sterke Römer zet daar een ijzersterke schizofreen neer, die danslegende Nijinski bleek te zijn. Indrukwekkend spel, prachtig begeleid door violiste Glover en en Oskam’s vormgeving.
Beste mensen, theaterminnend publiek, gun uzelf het plezier om die grote zaal eens te laten voor wat hij is en beleef Annette Speelt. Niet alleen uit sympathie voor deze makers, maar omdat zij bewijzen dat het niveau van een voorstelling niets te maken heeft met de hoeveelheid subsidie en al helemaal niet met de locatie waar het is onstaan. De toneelschool was hun werkplek, het theater is waar het thuis hoort. Knappe voorstellingen van hoog niveau.
Kritische noot (1 stuks tomaat): Doe wat aan je publiciteit. Het is eenvoudigweg misdadig dat zo weinig mensen weten dat Annette Speelt.
Nog te zien in de Toneelschuur in Haarlem. Grijpt uw kans.

Een uitmuntende voorstelling, als je er tenminste tegen kan dat lappen tekst worden opgedreund. Maar het gaat er om dat het gevoel wat de voorstelling kweekt, de spanning, zo intens is dat een rustigge weg naar de kroeg eindigd in volslagen dronkenschap om je eigen schuld gevoelens weg te drinken… Fantastisch gewoon… Extra gewei voor Ludo Hoogmartens, Veerle van Overloop en Waldemar die zich fantastisch inleefden in de voorstelling, ze waren het echt!

De acteerprestatie waren op en top, het inleven in de personages… was uitmuntend. Maar waarom dan zoveel tomaten? Laat ik het als volgt omschrijven, de Carlo Boshart imitatie was walgelijk. Uitmuntend gespeeld, maar ik vraag mij erg sterk af, wie op dit walgelijk idee is gekomen!

Bijzonder knappe voorstelling waarin Jeroen Willems zijn acteertalent tot op de bodem kan uithollen. Hij speelt de vijf personages weergaloos en het verschil in de karakters zit meer in de nuance dan in grappige stemmetjes of gekke hoedjes. De teksten van Passolini en een topman van Shell zijn confronterend. Daar ligt ook de reden van mijn blik tomaat. De teksten hebben een duidelijk linkse en anti-kapitalistische inhoud. Ik vermoed dat het merendeel van het publiek, waaroner ikzelf, de context van de teksten deel. In die zin neigt het naar preken voor eigen parochie en heeft het mij niet bijzonder aan het denken gezet of geconfronteerd.

Weergaloos gespeeld absurdisme. Peter De Graef kan alles.

Wauw, wat een geweldige acteur is Peter de Graef! Spel is voorbij virtuositeit, buitengewoon meeslepend. Mooie tekst ook. Fijn ook dat je er in de Bovenzaal van de Stadschouwburg Amsterdam bovenop mag zitten. Om te lachen en te huilen, ach wat; ik noem het belangwekkend. Mooi geconcipieerd!

Een nieuwe monoloog van Peter de Graef, niet zelf geschreven dit keer. Indrukwekkend gespeeld in de intieme bovenzaal van de Stadsschouwburg in Amsterdam. Vier geweien voor De Graef, die tot de beste acteurs van het moment behoort!