Zo goed als vorig jaar ‘Les Mamelles de Tiresias’ in elkaar zat, zo abominabel, afschuwelijk slecht was Carmen (of de bewerking daarvan). Carmen had de sensualiteit van een paling en het acteerniveau van een komkommer. Opera Trionfo had bovendien nog heuse twee acteurs ingehuurd en zelfs een adviseur voor de vechtscènes. Dat had echt niet gehoeven: belachelijk dat ook maar één fonds/instelling hier subsidie aan verstrekt! ZEER WARM AFGERADEN.

Wat een vage bedoeling, em het was zo traag, misschien komt het doordat ik niet van ruimtewezens houd maar dit sucks. ruigoord van caina molier vond ik echt te gek, dus was dit een extra tegenvaller, toch een gewei, vor de technieck, zodat goed in elkaar, maar wat een saaie, artstiekerige bedoeling voor de late zaterdag avond

Vorige recensent heeft de voorstelling duidelijk totaal niet begrepen. Als je het werk van Hollandia en Jeroen Willems vaker hebt gezien weet je dat “schmieren” een essntieel onderdeel in het spel en in de benadering van het materiaal/de tekst. Ik heb deze voorstellingen een aantal jaar geleden gezien en nu weer en ik vind dit gewoon een van de meest belangrijke voorstellingen van de afgelopen jaren. Nog steeds actueel en choquerend. Ontregelend en uitdagend. En ik ben niet eens een Hollandia-adept. Beste recensenten: wellicht iets minder consumptief kijken! En vooral niet met de rest van het publiek bezig zijn (raar om te vinden dat een publiek teveel reageert…). De vraag is: wat kan jij met deze voorstelling? En niet: hoe had die voorstelling moeten zijn?

Mooie verhalen, daar houd ik wel van. En Karst Woudstra die kan daar best wel wat van. Maar je eigen verhaal regisseren is minder slim. Want de op zich mooie tekst wordt zwaar om zeep geholpen door de hopeloos onechte acteurs en de enorme dosis geregisseerde tuttigheid die hier over het publiek wordt uitgestort. Zeer ouderwets toneel waar je iemand beneden de 55 niet naar toe wilt sturen. De geweien zijn voor Gees Linnebank(top!)en voor de jurken van Wil van Kralingen.

Leuk joh, zo’n voorstelling in Paradiso, kun je dus ondertussen plassen, bieren, met kennissen bijpraten en een tosti halen. Heb ik dus ook allemaal gedaan en daardoor even wat minder opgelet op de uh voorstelling. Ik vond dat er wat weinig gebeurde, kreeg niet het gevoel dat het aan de hand was. Bij ‘Ruigoord 2’ vond ik de muziek geweldig, maar nu was het een soort has-been-dance. Dat je later in de capsule kon was leuk, maar ik kreeg er ook een ontzettend Megafestatie gevoel van.

Ik volg de trend hier om alle voorstellingen in één minirecensie te bespreken. Ook omdat de verzameling meer zegt dan een geweitje voor het geweldige paarde-bloesje van Michel Sluysmans in ‘Acné’ of een tomaatje voor het verstoppen van de metronoom bij ‘Hoe’. Om te beginnen gewei voor de lieve flyers en de totale ver-Annetting van het Appel-theater. Ook voor het lef om je geschiedenis neer te zetten. Maar dan die geschiedenis. Jezus, jongens wat zijn jullie serieus! Het klopt hoor wat jullie doen, maar nou even minder perfectionistisch zijn. Alle spelers kunnen goed acteren, alle lichtstanden bespelen de ruimte, alle teksten hebben betekenis. Het is een theater-bastion. Had bij ‘Nijinski’ de ramen lekker open gelaten: licht, lucht, adem. Zoveel betekenis past niet in zo’n kleine zaal, erger nog het vervlakt. Iets meer ruis graag en wat je dan echt wil zeggen dat dan helder.

Het valt te begrijpen dat als men vijf jaar lang een voorstelling speelt, men het na een tijdje ook wel een beetje leuk voor zich zelf wil maken. Dus stond Jeroen Willems in Twee Stemmen te schmieren alsof het gedrukt stond en kwam de aangrijpende tekst totaal niet aan (wat is dat bellevue-publiek toch een kut-publiek, telkens om het hardst lachen telkens als er iets grappig lijkt aan te komen.) Willems is een goede acteur en ik snapte wat er met de voorstelling gezegd moest worden. Maar de volgende keer iets meer begrijpend spelen alstublieft.

Volslagen overgehypte onzin die voor een voorstelling moet doorgaan. Ga liever nog naar circus Renz dan naar deze overgewaardeerde nonsens die ook nog eens klauwen met geld kost. Vliegen aan een paar kabels, elkaar en het publiek lekker natspetteren, een mislukte Stomp imitatie en wat waren we toch een geweldig publiek. Dat New York hier intrapt, a la, maar dat ze mij er ook deden intrappen… Blijf vooral thuis, of ga naar iets moois toe.

Ik vond de lichteffecten wel erg leuk maar ik zou waarschijnelijk niets van het verhaal begrijpen als ik de film niet had gezien. Ik vond het alsnog wel een geslaagde voorstelling.

Goeie Mime. Bruce Lee in het Rijksmuseum, of the Terminator in the Truman Show. Het beheerste spasme in het verrassende hoeken-en-gaten-decor werkt op de lachspieren. De Etienne Decroux varianten op de verscheurde bacchanten hadden wat mij betreft achterwege gelaten kunnen worden. Als Orpheus afdaalt in zijn eigen brein is dat toch al meer dan genoeg. Blixa Bargeld doet de rest.