Na twee weken ben ik nog steeds onder de indruk. En ik plaats nu de voorstelling ‘Nur zu erinnerung’ binnen het rijtje van de beste voorstellingen “ever seen” bij de top drie.
Wat een geweldig groot talent is die Jakop Ahlbon, (ik geloof dat ik het niet goed schrijf!) wat kan hij een totaal theater maken zowel voor een breed publiek met een ongooflijke diepgang. Archetypische beelden- fantastische dans-mime-beweging-acrobatiek en zelden zo’n verrassend en ingenieus en speels decor gezien. Ik heb met verwondering en bewondering gekeken…ontroerd en veel gelachen en veel stil genieten. Ik mocht Jakob na de voorstelling interviewen. Wat een visionair en sympathiek en integer mens… Deze voorstelling moet dit en volgend seizoen terugkomen. Ik wil daar aan meewerken om dat gedaan te krijgen. Dit is een eye-opener voor veel nieuwe theaterbezoekers ook.

Goeie Mime. Bruce Lee in het Rijksmuseum, of the Terminator in the Truman Show. Het beheerste spasme in het verrassende hoeken-en-gaten-decor werkt op de lachspieren. De Etienne Decroux varianten op de verscheurde bacchanten hadden wat mij betreft achterwege gelaten kunnen worden. Als Orpheus afdaalt in zijn eigen brein is dat toch al meer dan genoeg. Blixa Bargeld doet de rest.