Deze voorstelling was echt heel bijzonder. Al waren er soms stukken waarvan ik dacht: Wat nu weer? En vond ik de aankleding niet bijzonder mooi (overigens vond ik wel de video projectie op de achtergrond heel erg mooi), toch had het gewoon iets. Het verhaal was niet altijd even volgbaar, maar de gedachten in het stuk des te mooier. Ook is er heel veel uit het stuk te halen. Ik denk dat iedereen iets anders met het stuk kan doen, voor zichzelf. Ik weet niet waarom, maar iets in de voorstelling sprak heel erg aan. Ik denk dat het voor heel veel mensen echt een hele mooie voorstelling kan zijn.

Deze voorstelling is bijzonder. Hij is anders. Het eerste kwartier was ik even bezorgd. Er gebeurde namelijk helemaal niets. Hoewel, niets? Toch had het wat: toch bleef je ernaar kijken. Ik vond namelijk het idee achter het decor geweldig! Iedereen zat op een stoel, dat was zijn plekje. En de vloer was bobbelig (Een beete jammer dat ze daar in de voorstelling een grapje over maakten… Ik vond het juist zo mooi). Dat stond ervoor dat alles niet meer zo makelijk ging, omdat ze allemaal de jongsten niet meer waren. Ze zaten ook in een soort kooi: de mensen zaten in een situatie en konden er niet uit. Het decor vond ik dus helemaal geweldig. Het spel vond ik ook goed: houd mensen maar eens zo lang geboeid!! Alleen dingetjes zoals de storm vond ik raar, dat is vooral leuk als je van sensatie houdt op het toneel!! Al met al heel mooi gedaan, een bijzonder stuk.

Deze voorstelling was echt heeel erg cool!! Ten eerste was het heel mooi gespeeld: breekbare momenten, maar ook hele levendige momenten: diepe gesprekken afgewisseld met hevige gevechten!! De voorstelling was ok heel bijzonder, omdat hij mooi was als een verhaal voor alle tijden, maar tegelijkertijd kwam ook de historische achtergrond, over Achilles en Patroclos op een hele leuke manier aan bod. Het was echt een hele leuke en mooie voorstelling en ik kan echt iedereen aanraden om erheen te gaan!!

Deze voorstelling was echt heel erg mooi. Eigenlijk viel alles op zijn plaats. De hele sfeer was geweldig: Door de ruimte waar ik het zag, door het gitaarspel, door de mooie liedje die Mischa Ardon zong. Je voelde je heel betrokken bij de voorstelling: Je wilde meedenken met het jongetje, meeleven met het jongetje, meepraten met het jongetje!!
Kortom: Een definitieve aanrader voor zowel kinderen als mensen die diep over een voorstelling na willen denken.

Ik vond dit een hele goede voorstelling. Het had een bepaalde sfeer, een eerder beklemmende dan luchtige sfeer. Hoewel sommige mensen alleen geamuseerd uit de zaal waren, vond ik het bloedserieuze onderwerpen. Je bleef er toch wel over denken. Een beetje een cliché want iedereen schrijft het, maar Barry Atsma was echt wel helemaal top!! Wauw!!
Een rare voorstelling, maar wel de moeite waard.

Dit was de eerste voorstelling van de Paardenkathedraal die ik gezien heb en ik vond het werkelijk goed. Dat komt vooral door de gedrevenheid die er (vooral in het begin van de voorstelling!!) vanaf straalde!! Alles zag er goed verzorgd uit en er werd goed gespeeld!! Thomas de Bres en Bas Keijzer waren enorm!! Ook leuk waren de vliegtuigjes en de lichten en de jurken en ga zo maar door!! Een goede voorstelling die niet echt verveelt!!

Dit is werkelijk de engste voorstelling die ik ooit heb gezien en zo verwonderd en verbaasd, maar ook enigszins verveeld als de jongen naast mij keek, voelde ik mij ook precies toen ik de zaal met de doodmoeie spelers achter mij liet. Sja, als je van experimentele voorstellingen houdt….

Misschien dat ik de voorstelling gewoon niet zo goed begreep, voor hoever er iets aan te begrijpen was…. Want de sfeer vond ik geweldig, de muziek vond ik geweldig en het spel was ook geweldig en toch vond ik het niet helemaal geweldig….Een leuke voorstelling, maar niet alles.

De eerste voorstelling die ik tijdens het festival zag, was deze. Het was meteen ook de beste die ik tijdens het festival heb gezien. De power die uitging van het spel is eigenlijk niet te beschrijven. In het begin had ik zo mijn twijfels, maar het werd eigenlijk steeds beter. Vooral geweien voor het geweldige acteerwerk, de grote tegenstellingen waar ze telkens zomaar weer middenin sprongen. Daar moet je echt enorm goed voor zijn, dus niets dan lovende woorden voor het gedreven spel. De bankjes zaten inderdaad slecht, maar daar werd het niet minder mooi door. Een goede voorstelling, al zou het concept misschien wat verder uit kunnen worden gewerkt. Ga dus zo door!!

De column van Vera was in eerste instantie erg herkenbaar. Ook ik trok op deze avond-waar-ik-al-zo-lang-naar-uitleefde weg voor de buis, op weg naar een voorstelling. Om 8 uur begon Blowing. Op mijn horloge kijkend liep ik de zaal in. Maar ik werd al snel helemaal ingepakt door de spelers. Ik zat geweldig, en al zijn die banken in het Laagland niet erg comfortabel, ik had niet beter kunnen zitten. Het stuk boeide me zo, dat zelfs dit me niet meer voelde. Ik weet dat het Laagland altijd goede voorstelingen heeft, maar dit keer was ik toch met tegenzin gegaan. Maar des te beter vond ik de voorstelling. De situatie werd zo ontzettend goed neergezet. De sfeer, de dilemma’s, de schijn. Het wads geen makkelijk onderwerp: een aankomende echtscheiding. Maar door het spel heb ik zelfs om de taferelen kunnen lachen. Eigenlijk heb ik de hele avond veel gelachen, maar de spelers lieten me met een brok in mijn keel achter.
Half huilend om 5 minuten over negen naar huis gesneld.
Even iets lichters: Gelukkig won Jamai. Alleen dat kon mijn mineurstemming door het stuk nog goed maken.