Wie wil überhaupt nog kinderen na zo’n voorstelling. Ongelooflijk lekker, … die open rug en die hazelip. Paula, ge zijt goed bezig!

Heej, na een dagje stage lopen (jaja) ben ik naar deze voorstelling geweest en ik vond het werkelijk een openbaring. Ik was zelf nog nooit naar een toneelstuk van de Paardenkathedraal geweest (eigenlijk ook niet van een ander gezelschap.) Mijn complimenten voor iedereen die aan de voorstelling heeft meegewerkt, echt heel knap gedaan. Ik ga zeker nog een keer naar een voorstelling van de Paardenkathedraal toe! Ik heb erg genoten, vandaar de geweien…

Ik vond dit een hele goede voorstelling. Het had een bepaalde sfeer, een eerder beklemmende dan luchtige sfeer. Hoewel sommige mensen alleen geamuseerd uit de zaal waren, vond ik het bloedserieuze onderwerpen. Je bleef er toch wel over denken. Een beetje een cliché want iedereen schrijft het, maar Barry Atsma was echt wel helemaal top!! Wauw!!
Een rare voorstelling, maar wel de moeite waard.

Jee, wat een bizarre en veelzijdige voorstelling was dit, zeg! Enerzijds beklemmend, anderzijds erg geestig. Vooral ook leuk dat de 4 mannen ook alle 4 konden zingen! En hierbij nog een eervolle vermelding (een extra gewei waard!) voor Barry Atsma, die hier toch wel de beste rol van zijn seizoen neerzette met zijn vertolking van Denne: hij blijft me verbazen…

Wat een bizarre voorstelling! Van begin tot eind een kruising tussen cabaret en toneel, schrijnend, lief, hard, schokkend, hartverscheurend, gemeen, absurd. Ik heb diverse keren met tranen in mijn ogen gezeten. Wat een lef om zo te zingen over incest en het familiegeluk. Barry Atsma was voor mij een openbaring als de geestelijk gestoorde man. Zelden een rol zo geloofwaardig gezien en om eerlijk te zijn herkende ik hem pas bij het applaus terwijl ik een groot fan van hem ben. Paul Disbergen als Remco verdient het om genomineerd te worden voor het Nationaal songfestival met zijn prachtige lied

Vaders en moeders…. wat een bizarre voorstelling. Gek, mooi, fantasievol, goed, slecht, nare mannen maar toch menselijk. Schitterend gespeeld, mooi gezongen (vooral Louis van Beek en Paul Disbergen), bitter en zoet.

Ok, Paula Bangels heeft duidelijk een andere regiestijl dan Dirk Tanghe. Erg verfrissend met een goede dosis humor. Persoonlijk vond ik hem iets te chaotisch voor het leuk en ook niet elk liedje toevoegen. Vandaar 1 blik tomaten. Regie gewei, humor gewei en aankleding gewei.