Jammer. Ik had veel verwacht van deze voorstelling, mede omdat ik de vorige van Ederveen heel erg mooi vond, ik Jetse een goeie regisseur vind en omdat ik die Luca altijd wel kan waarderen.
Helaas dit keer niet. Eigenlijk was maar weinig leuk aan deze voorstelling. De kip was leuk ja, en de gedichten hadden hier en daar wel iets leuks, maar ook iets “makkelijks”. En dan die verhalen, ik vind 3 verhalen door elkaar heen normaal erg leuk, maar dit sloeg echt nergens op. Eén verhaal werd gewoon niet meer behandeld in het tweede gedeelte, en het tweede verhaaltje vond ik wel aardig, maar niet voor zo’n show. Alleen die leraren waren wel leuk…
En dat van die verhalen geeft ook niks, een beetje mysterie is nooit weg (of valse hoop), maar dan moeten ze niet op de poster gaan zetten “een drieluik”.
Eigenlijk is dit het eerste wat ik slecht vond van Ederveen. Jammer.

Leuk voor later … was minder leuk nu.
Het begin van de voorstelling is best komisch en de stemming zit er vlot in, maar het geheel zakt in de loop van de avond en met name NA de pauze behoorlijk in. De drie verhaallijnen (een stel suffige leraren, een stel verlepte variété-artiesten en een stel mensen in theemutsenklederdracht) worden in rap tempo afgewisseld (dus veel omkleedacties). Jammer genoeg bleef maar 1 van de verhaallijnen redelijk overend, de tweede was matig en de derde ronduit nikszeggend. Het resulteerde al met al in een erg rommelige opzet en niet altijd even boeiende fragmentjes waardoor je aandacht wegzakte. Het behoorlijk gezochte en gekunstelde einde maakte eigenlijk alleen maar pijnlijk duidelijk dat 2 van de drie lijntjes niet echt konden overtuigen.
Echt hilarisch was de voorstelling maar zelden, met als hoogtepunt een als kip verklede kuitenbijter (=zo’n trendy grommend en keffend hond/mormel waar ik ff niet op de naam van kan komen). Ohja en het publieksparticipatieniveau was ook net een tikkie te hoog. Op zich wel een avondje vermaak maar met deze twee geweldige artiesten had het naar mijn idee veel leuker kunnen zijn. Jammer.

Verleid door een briljante voorstelling van Ederveen 2 jaar geleden. Zelden zoiets slechts als dit gezien. Een aaneenschakeling van flauwe grappen en woordspelingen met een baard. “Discuzeuren” en “Als je pen het niet doet moet je even over het knobbeltje wrijven, dat helpt altijd”
In de pauze met vele anderen weggegaan. Vriendin is met kennissen blijven zitten want het kon nog komen. Zelfs toen gedichten uit de zaal (het interactieve deel) werden voorgelezen waarin het gebrekkige niveau van de voorstelling werd aangekaart, lachte een deel van het publiek uit volle borst. Deze voorstelling lijkt ‘s avonds in een melige bui bij een borrel in elkaar geflanst. 20 euro per kaartje. Een belediging voor de uitverkochte zalen. Een gewei voor de mensen die uit beleefdheid zijn blijven zitten. Of waren ze toch in slaap gevallen?

Zo, dat gebeurt met niet snel. Ik ben weggegaan in de pauze. Ik vond het verschrikkelijk. Het gelauwerde tweetal kan alles, niet alleen op het podium, maar ook met ons het publiek. We staan op, gaan zitten, schreeuwen zingen op commando, wat een dolle avond. Veel flauwe grappen, ideetjes, weurdspelingen, een momentje absurdisme, ik voelde me beledigd. Ik neem het theater en mijn vrije avond bloedserieus.

Zelden zo’n gebrek aan inhoud meegemaakt. Drie verhaaltjes met drie uiteenlopende typetjes van Ederveen en drie uiteenlopende typetjes van Luca. Het publiek vindt alles best en leuk, doet lekker interactief mee, maar wat een armoe. De makers hebben waarschijnlijk gedacht dat een beetje aanklooien al goed genoeg is. Wat een misplaatste arrogantie en minachting van het publiek.

Misschien was het het publiek waar ik mij aan ergerde. Enerzijds waren het mensen uit ‘het vak’, die helemaal opgewonden werden dat zij als publiek direct werden aangesproken. Wat vernieuwend: geen vierde muur! Fantastich!
Het overige publiek kende Loes Luca van De Parade en was niet bereid om bepaalde delen uit het programma NIET als hilarisch te beschouwen. Maar los van het publiek vond ik de voorstelling ook niet echt heel tof.
Ederveen en Luca ‘hebben de lach aan hun kont hangen’, dat wel, maar Jezus, het was allemaal ook wel een beetje makkelijk. Ik zou zeggen dat een moderne cabaretvoorstelling meer ‘niveau’ heeft. Of was het hele stuk een parodie op cabaret? Maar waarom dan? ‘Ze bedoelen het vast heel lief’, zij mijn theatergenoot, en dat zal dan wel. De diepzinnige stukken kwamen niet uit de verf, onder meer omdat Luca en Ederveen dat zelf met ironische blikken onderuit trapten.
Gewei voor mooi décor, mooie muziek, en omdat ik een zwak heb voor de spelers. Verder: een matige cabaretvoorstelling uit de vorige eeuw.