Bijna slaagt OT er in om een lijk tot leven te wekken. Want, hoewel de teksten en ideeën van Camus belangwekkend en actueel blijven, met Caligula heeft hij echt geen zinderend toneel geschreven.

Erg mooie voorstelling ten minste als je van taal houdt en je bereid bent je daar aan over te geven. Bij mij is dat gelukt en ik heb ervaren hoe beangstigend het mechanisme van de macht kan zijn.

Tussen een decor van op schaal nagemaakte Romeinse gebouwen en een grote stalen berg vechten 6 personages voor hun leven.

Ja, er doet een leuk jongetje en een vertederend meisje in mee. Ja, Loes Luca is altijd een verademing. Ja, al die jonge amateurs zien er goed uit.

Dansende mensen, daar mag ik graag naar kijken. In de voorstelling Let’s dance zitten heel veel jonge, dansende knapperds, die duidelijk ook erg blij zijn dat ze op een toneel staan.

Wat een prachtige voorstelling! Krachtig, humoristisch en geweldig overtuigend gespeeld.

Een hele mooie Ivanov van het Onafhankelijk Toneel. In een originele enscenering zetten de acteurs hun rol vol overtuiging neer.

Presentatie van workshoips die door respectievelijk OT-er Ton Lutgerink en amerikaanse regisseur Freddie Hendricks zijn gegeven i.h.k.v. het Transatlantaproject van Rotterdam 2001.

Lange voorstelling, maar geen minuut te lang. Boeiend van begin tot eind. Schitterende actrices. Vaak ontroerend, niet te dik aangezet.

Ongelooflijk saai. Waarom moet dit soort vrouwentoneel zo cliché-matig zijn. Bijna iedereen speelde slecht. Vooral Ria Eimers (ofzo), die notabene is genomineerd voor de Theo D’or!