Ik vond het eigenlijk gewoon slecht, maar tegelijkertijd zo aangrijpend dat dat slechte niet van belang was. Jammer dat die glasplaat al zo doodgeschreven was, als vondst vrij geniaal.

Aha, geregiseerd theater. Ik wil het Duits noemen en het schijnt dan ook een Duitse tekst te zijn. Glasplaat is goed, maar had ik al veel te veel over gehoord.

Of dit nu een geweldige theatervoorstelling is weet ik niet. Dan moet je gaan bomen over de vraag wat nog een theatervoorstelling is, dat laat ik even.

Ja ik snap dus helemaal niet waarom deze voorstelling stelselmatig de grond ingeschreven is. Ik heb nog nooit de waanzin zo indrukwekkend op het toneel gezien. Met flauwe grappen, zonder knipogen.

Het gewei - en dat is er eigenlijk een in het kwadraat - is voor de ruit, een groot rechthoekig stuk glas (laten we zeggen 6 x 1,5 m) dat rechtop in de breedte op het toneel staat en voortdurend vastg

Met verbazing la ik de minirecensie over MM dat ik even moet reageren. Wat hier met taal en beeld gebeurt. hoe er met symphatie en identificatie gewerkt wordt is zo goed.

Na het erbarmelijke, platvloerse en bovendien haast chaotische eerste deel verliet ik met stekende hoofdpijn de zaal, hopend dat het tweede deel me alsnog een rustige toneelavond zou gunnen.

Een gewei voor de combinatie van het Medea-materiaal van Appolonios van Rhodos en Euripides en Tom Lanoye’s bewerking ervan.

De tekst van Tom Lanoye is van een onovertroffen schoonheid zowel in het historisch besef als in het alledaagse.

Nadat Rijnders met Macbeth sympathie opwekte voor kindermoordenaar Bokma, doet hij dat nu voor kindermoordenares Dottermans.