‘Ik wil niet anders dan mensen vormgeven’aldus een citaat uit een van Arthur Schnitzlers brieven dat in de folder staat afgedrukt. Dat is hem gelukt. Hij moet een scherp observator geweest zijn.

Belachelijk idee eigenlijk om zo’n oude tekst te nemen. wat haal je je op de hals? Maar ze komen er mee weg. meer dan dat zelfs. Zeer actuele voorstelling ondaks de oude tekst, en heel erg af.

Arthur Schnitzler toont de rampzalige gevolgen van een ogenschijnlijk klein competentiegeschil voor het hoofd van een kliniek.

Soms komen er voorstellingen bij die zo ongrijpbaar licht zijn, dat niemand ze opmerkt.

Dennis Potter maakte TV-kunst. Met veel betoverend Forest of Dean en de angsten, gruwelen en beklemmingen van een WOII kindertijd. Dat geldt zeker voor zijn Blue-Remembered Hills uit ‘79.

Toen ik na afloop de prachtige aankondigingsposter zag, was ik verbaasd te zien dat dit stuk door Dennis Potter geschreven was. Potter (o.a.

Een pareltje. Eenvoudig maar oerdegelijk. Miller’s verhaal adequaat op de planken overgebracht door 6 aanstekelijke acteurs, met veel gevoel, heel wat humor en een snuifje beweging.

Het is oorlog…of zoiets. Peter Verhelst geeft zijn lezers/toehoorders altijd het voordeel van de twijfel.

Ik vond het een zeer saaie en onsamenhangende voorstelling. die zo traag was dat niemand echt serieus heeft naar gekeken. daar bij hebben ze nog een hoopje valse romantiek bijgedaan ook.

Prins Leonce van het vorstendom Popo wil niet trouwen met prinses Lena van het koninkrijk Pipi en vlucht daarom weg met zijn goede vriend Valerio.