minirecensies

Paradijs

Wiegen, vliegen, zweven, genieten op een hangend vlonder, in duet met een bewegende grasheuvel of met witte, dwarrelende veertjes, voorzichtig tussen de vele plantjes door dansen of uit je dak gaan bij je favouriete muziek: het zijn momenten van geluk waarin je de tijd vergeet en je je even in het paradijs waant. Deze momenten overkomen je; op het moment dat je ze vast wilt pakken zijn ze weg. Deze voorstelling, gemaakt door choreografe Marieke den Dulk en beeldend kunstenaar Sander Zweerts de Jong, is een geheel van ‘paradijsmomenten’, waarbij je als toeschouwer het gevoel krijgt mee te willen doen en mee te willen bewegen op het ritme van het schommelende vlonder. Maar PARADISE is ook spannend, want in de situaties kan makkelijk iets mis gaan: een danser kan zijn evenwicht verliezen op het zwaaiende vlonder of er kan een plantje omgeschopt worden. De voorstelling is komisch, spannend en ontspannend tegelijk. Het openingsbeeld is heel mooi; danseres Mirte Courtens zit in kleermakerszit met tussen haar hoofd en het plafond een stapel dozen geklemd. Danser Yoram Mosenzon helpt haar de dozen een voor een naar de grond te brengen, waarna ze met een klap tegen de muur geslagen worden waar ze blijven hangen. Uit de dozen komen rekwisieten die in de voorstelling worden gebruikt. Een van de dozen blijft dicht. De dans wordt vaak unisono uitgevoerd, waardoor het duidelijk wordt dat de dansers hetzelfde beleven, maar waardoor je ook kleine onderlinge verschillen waarneemt tussen de bewegingsstijl van de dansers. Tussen de verschillende scenes door, stappen de dansers uit hun rol en zetten ze als ‘gewone mensen’ de rekwisieten klaar voor het volgende moment. Hierdoor kon ik mij als toeschouwer goed inleven in de situaties, de dansmomenten waren momenten van geluk waarna de dansers weer terugkeerden naar het nu. De voorstelling heeft door haar ritme een tijdloos karakter en zou eeuwig door kunnen gaan. Dat je als toeschouwer de tijd ook even vergeet merk je als aan het einde het licht dooft en je ziet door de ramen dat het buiten donker is geworden.

Vera gezien 22/04/2005