Dat Guus Kuijer mooie boeken kan schrijven weet iederen (mag ik hopen), dat het ook nog een rasverteller is , is nieuw voor mij. In een sobere vertelvoorstelling subtiel geregisseert door Ine te Rietstap weet Guus Kuijer het publiek een uur lang vast te houden en mee te slepen in het verhaal van Thomas. Het koor heeft een grppige rol: vrouwen als Jezus, daar zouden de dolle mina’s tevreden mee zijn. Het rossige jongetje als sidekick is vooral spannend omdat je verwacht dat toch iets moet gaan doen…Daarnaast altijd handig als je niet meer weet waar je in het verhaal zit.