Een fascinerende ervaring van bijna 4 uur lang. Inderdaad weer te lang, maar ook weer niet lang genoeg voor een tomaat, want uiteindelijk toch geboeid gekeken tot het eind. Met als hoogtepunt de door 3 stellen simultaan uitgevochten ruzie-scène die subliem is.
Het verwijt dat Van Hove niet genoeg geengageerd zou zijn?: Ach, meestal draait dat uit op oersaai gedram en gepreek van zelfingenomen moralisten. (Okay, Tim van Athene van Simons was een de positieve uitzondering van afgelopen jaar). Door de verschillende perspectieven van bijna gelijke ervaringen weet Van Hove een verdraagzaamheid en mildheid te scheppen, een verdraagzaamheid waar de samenleving zo op zou zitten te wachten. Misschien geen sociaal-politieke tolerantie, maar wellicht een een die fundamenteler is. En wat een mooie rol voor René Fokker!