Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet en Sebastiaan. Deze prachtige verhalen, die we ons zeker herinneren uit onze jeugd, zijn geschreven door Annie M.G. Schmidt. Om zulke schitterende kinderverhalen te kunnen schrijven, moet een deel van jezelf kind zijn. Maar door de voorstelling die ik vanmiddag heb gezien, vraag ik me toch af of er een deel van haar kind gebleven is, of dat het hevige verlangen naar die onbezorgde kindertijd de drijfveer achter al die mooie verhalen is geweest?

De schrijfster, die bekend stond om haar buitengewoon relativeringsvermogen en uitzonderlijk gevoel voor humor, kende ook een donkere kant. De kant van verdriet om alle stukgelopen relaties, het verlangen naar de tijd dat alles minder gecompliceerd was en het geworstel met een negatief zelfbeeld.

Katelijne Verbeke en Els Dottermans laten u kennis maken met deze donkere kant van Annie M.G. Schmidt die velen van u niet kennen. Onder begeleiding van Florejan Verschueren vertellen, lezen en zingen Katelijne Verbeke en Els Dottermans over deze donkere kant van Annie M.G. Schmidt.

Vluchten kan niet meer, heeft geen enkele zin
Vluchten kan niet meer, ik zou niet weten waarin
Hoe ver moet je gaan
Vluchten kan niet meer

Wat een heerlijke voorstelling is “Annie M.G. Schmidt”! Het ene moment veeg je de tranen (komma weg) van het lachen uit je ogen. Het andere moment veeg je de tranen van diepe ontroering uit je ogen. Een voorstelling waarin een lach en een traan oh zo dichtbij elkaar liggen. Een voorstelling waarin ontroering en humor elkaar afwisselen. Gebracht door twee klasse-actrices die tot de TOP van België horen. Begeleid door een klasse-muzikant. Deze heerlijke middag zal me nog lang bijblijven. Een dikke bravo is zeker op z’n plaats!

Gezien op 17 maart