Geestig, fijn en heerlijk om naar te kijken. Een voorstelling in een sober maar goed decor, waar de kaalheid van de nederlandse politiek vanaf druipt. De borrel voor een verlopen rood pluche gordijntje maakt de nederlandse politieke situatie er niet rooskleuriger op. Zittend achter de vergadertafeltjes, met thee of een biertje wordt het Nederlandse politieke landschap van de afgelopen jaren doorgenomen door vier acteurs. Van links naar rechts vliegen de oud politici uit de vervlogen paars-periode over het toneel. Natuurlijk betekend Paars nu Pim Fortuyn, dus ook hij mag niet ontbreken, Harm van Geel zet Pim Fortuyn neer als de echte Pim, verbluffend is de gelijkenis als personage Harm zijn bril afzet en Pim wordt, nee is. Ad Melkert kan ook niet ontbreken, Dennis Költgen laat zonder al teveel moeite en opsmuk de verliezer opnieuw verliezen, ook de hulp die hij krijgt van Juda Goslinga om zijn presentatie te verbeteren helpt niet. Kabouters, reuzen, foute kleding, een Vlaming, het kan allemaal in de Nederlandse politiek. Jef van Gestel (de Vlaming) kapt bijna elke keer als het bijna ergens over gaat af door heel hard te roepen: ‘Waar gaat het nou over, laten we het ergens over hebben!’. En dit samen, deze vier acteurs, het spel, de -op sommige momenten poetische- mooie tekst zorgen ervoor dat je ondanks de kleinzerigheid, de angsten die er na Pim Fortuyn zijn ontstaan, de plotselinge ‘open’heid van de Nederlander, de ADHD-cultuur en wat allemaal nog niet meer, toch blij bent dat je in Nederland woont.