Soms heb je, vooraf aan een voorstelling, het idee dat hetgeen je gaat zien bij voorbaat alleen maar kan tegenvallen. De verwachtingen voor, in dit geval, de Graaf van Monte Cristo, waren hooggespannen door alle goede recensies die ik gelezen had. Bovendien had ik, bij een uitzending van Kunststof, mij al verheugd op de uitvoering van de muziek door musicus en componist Harry de Wit.

De voorstelling haalt net mijn verwachtingen, en dat heeft te maken met de knappe wijze waarop het oorspronkelijke verhaal van Alexandre Dumas over Edmont Dantés (de graaf van Monte Cristo) vertaalt is van roman naar een toneelstuk. Het verhaal van Dumas kent 1400 pagina’s en wordt gekenmerkt door verschillende uitwijdingen in het verhaal wat voor een voorstelling niet te doen is. Ook het acteerwerk van de cast vond ik erg goed, en ook de vondsten die Harry de Wit heeft gevonden voor het nabootsen van allerlei geluiden vond ik erg knap.

Minpunt aan de voorstelling vind ik de duur van het stuk. Ruim drie uur voor een bekend verhaal kan lang zijn, maar gelukkig verveelt de voorstelling van het Nationale Toneel niet en wisselen scénes zich snel af. Een aanrader voor een ieder die wel even de tijd heeft en bekend is met het verhaal. Wie niet bekend is met het verhaal kan de inleiding bezoeken die ook bij de voorstelling die ik bezocht heb werd gegeven door een dramaturg. Op die manier krijg je diverse handvatten aangereikt om alles goed te kunnen volgen.