“Alexander” van Willem Jan Otten bevat een goed geschreven poetische tekst, die door de acteurs perfect beheerst wordt. Het verhaal kan absoluut zowel bogen op de vertolkingen van rasacteurs (zoals Mark Rietman, Kees Boot en Petra Laseur) als op de vertolkingen van de jonge acteurs. Vooral Kasper Schellingerhout, die de titelrol vertolkt, kan zijn rol schijnbaar moeiteloos aan. Blijkbaar hebben veel mensen moeite met de talrijke intriges, want anders zou ik niet zo zeer een duidelijk minpunt van de voorstelling kunnen aanwijzen. Apart is tevens het feit dat men, door middel van simpele technieken, een geloofwaardige omgeving weet te scheppen. Alexander krijgt te maken met vragen als ”wie is je vijand?” en ”wie kun je wel/niet vertrouwen?” Als ”Zoon van God” krijgt hij vervolgens hoogmoedswaanzin. Dit leidt tot het ombrengen van zijn beste vrienden. Mede dankzij de sterke dialogen, de perfecte vertolkingen, de sfeervolle Griekse zang, de imposante verschijningen van het leger van Alexander en het abrupe en originele einde, maken ”Alexander” tot een meeslepende voorstelling. Blijkbaar is de voorstelling niet voor elk publiek geschikt, gezien de tekst misschien te veel van je concentratievermogen vraagt.