Bij de diashow werd de pijngrens bereikt: abstract autisme in a capella, en dat zeven kwartier lang. Na het schitterende Stifters Dinge vorig HF nu een ongelooflijke ‘nieuwe kleren van de keizer’-gevoel. Mijn inzending voor de gouden tomaat: ongetwijfeld dramaturgisch allemaal zeer correct & hyperverantwoord, maar in uitvoering vooral dodelijk noncommunicatief & saai.