Het was een grote verbetering met de try-out van vorige week vrijdag. De acteurs die de vrouwenrollen vervullen spelen stuk voor stuk overtuigend en über-vrouwelijk. Hun divagedrag is oprecht en zeker geen parodie op de vrouw of op de travestiet. Ook het stemgebruik van de acteurs, weliswaar met hun eigen mannelijke toonhoogte, maar met de zachte, verleidelijke manier van converseren past prima bij hun personages. Dit zijn acteurs die zich verdomd goed hebben ingeleefd in de sekse van hun personage. Het ingenieuze decor, de muziek en de belichting zorgen voor een intrigerende, spannende sfeer. Ik moet zeggen dat het de moeite waard is geweest om de voorstelling twee keer te zien. De eerste keer, zittend op het eerste balkon van de stadsschouwburg, was ik te overdonderd door het decor en de vrouwelijkheid op het toneel, dat mij de details in de teksten ontschoten. De tweede keer zat ik een stuk dichterbij het gebeuren (op de 2e rij) en was de voorstelling minstens even fascinerend, maar nu kwamen ook de emoties en onderlinge relaties echt goed tot uiting. Zelfs de zang van Marieke Heebink was fascinerend om naar te luisteren. Echter zou de voorstelling zonder zulke bekwame acteurs en zo’n mysterieus spiegeldecor waarschijnlijk weinig boeiend geweest. De tekst alleen heeft te weinig kracht om de mensen te blijven boeien. De statische, kalme enscenering op zich zorgt ook niet voor veel bezienswaardigheid. Maar de voorstelling, zoals die zaterdag 4 maart gegeven werd, waarin de acteurs zichzelf vanaf hun beste (vrouwelijke) kant lieten zien, is zeker de moeite waard om (minstens 1 keer) te bezoeken.