Een totale misluikking, deze onbeholpen, slordige humorloze en stompzinnige encenering van de foeilelijke tekst van Duyns. Jammer, want de muziek is wel aardig. Maar als regisseur en spelers consequent de neiging van schrijver overnemen om alles maar zo’n beetje te relativeren is het netto resultaat een reactionaire hoop onzin. Soms komt als brandend maagzuur buitengewoon infantiele maatschappijkritiek langs waarbij vergeleken proloog een genuanceert en diepzinnig kamerconcert zou hebben geleken.(In de trant van: “..best wel kut, veertig jaar in zo’n hete woestijn..)Laat growing up in godsnaam verder in private opgroeien. Kan me niet voorstelling dat deze hemeltergende ellende de gouden tomaat gaat missen.