(Ik ga ervan uit dat de lezer van deze recensie op de hoogte is van de inhoud van deze voorstelling, dus dat laat ik maar even buiten beschouwing)

Mijn verwachtingen waren hooggespannen. In de media had gestaan dat Hotel Midlife een vervolg was op de hitvoorstelling Putlucht, die ik in 2003 heb gezien en wat ik een hilarische voorstelling vond. Helaas, Aluin heeft mijn verwachtingen niet weten in te lossen met Hotel Midlife. Ten eerste vond ik de raakvlakken met Putlucht wel heel summier. Daarnaast kwam het geheel op me over of het nog niet af was. De voorstelling begint sterk met een flashback naar vroeger: een optreden van de popgroep in vol ornaat in jaren '80-sferen. Daarna de ontmoeting tussen de groepsleden, jaren later. Lekker catchy dialoogjes, hoog tempo, leuke grappen, precies zoals we van Aluin kennen. Daarna kakt de boel in als slagroom uit een spuitbus. De zogenaamde vertwijfeling die toeslaat tussen de groepsleden, met zwijgende scènes en wringende confrontaties, halen enorm de vaart uit het verhaal zonder de diepgang te brengen waar ze waarschijnlijk wel voor bedoeld zijn. Hierdoor dwaalden mijn gedachten af. En dan is het ineens afgelopen. Jammer, ik had er echt (veel) meer van verwacht.