Festival Cement: Tweejaarlijks theaterfestival in Maastricht. Al een hele tijd een must voor een theaterliefhebber zoals ik mezelf noem. In het echte leven ben ik jongerenwerker. Begin van het festival meteen kaartjes gereserveerd voor diverse voorstellingen. Uiteraard met name voorstellingen, gemaakt (door inmiddels makers met naam en faam: Jef van Gestel en Domien van der Meiren). Deze waren weer successen geworden. Alles en iedereen had het zoals altijd hier over. Daarnaast hoorde ik steeds vaker en enthousiaster de woorden “Losse bandjes” vallen. Een voorstelling over jongeren en seksualiteit - een educatieve voorstelling! Als jongerenwerker heb ik inmiddels heel wat ellendige voorstellingen gezien wat onder de noemer “educatief theater” aangeboden wordt. Ook onze jongeren - en neemt het ze kwalijk - zijn na zoveel elend niet meer te porren voor theater. Dus werd het twijfelen totdat ik een docent van de academie hoorde praten over deze voorstelling. Zoveel vooraf.

Zondag avond, laatste voorstelling van het festival.
Losse bandjes van Setheater- Om te beginnen, de locatie: het Rijksarchief. Een prachtig samenkomen van oud en nieuw. Dat zie je ook niet al te vaak.

Ook inhoudelijk een samenkomen van prachtige
Ik denk dat iedereen deze voorstelling moet zien, wel of geen doelgroep - dus jongeren, jongerenwerker of docent. Zowel ducatief gezien als ook qua vorm: een prachtig en minizieus uitgewerkt concept, prachtige, niet alleen voor jong publiek aantrekkelijke beelden, teksten en geluiden. Perfect in scene gezet. Oog voor detail.

Dit educatief theater werkt! Ik ga dan ook alles eraan doen om deze voorstelling voor onze doelgroep te boeken.