Spannend met je ogen dicht luisteren naar muziek, balancerend op het randje van vals, eng en niet mooi, daarbij soms heel iel of zelfs helemaal afwezig. Alle ruimte voor de dramatische maar beheerste stemmen van vooral Peter Grimes (Kim Begley). En dat het niet goed afloopt hoor je rillend aankomen. Minimalistisch geënsceneerd, met donkere golven en gammele bootjes. Het voltallige koor van DNO zorgde in sobere kleding, als vissers en dorpelingen, af en toe voor de opvulling van het toneelbeeld. Hinderlijk om te merken dat mijn lichaam en geest niet zijn ingesteld op een langer durend deel na de pauze, wat is dat toch, beroepsdeformatie?