Waanzinnig. DNA, ik moest er bijna naartoe gesleept worden, maar wat een geluk dat ik nog één van de extra voorstellingen van Vuur heb kunnen zien. De sterke tekst weerspiegelt de gedachten die je liever niet uit, de gedachten die je wel toelaat maar niet uit en zelfs soms de gedachten waarvan je niet wilt toegeven dat je ze hebt. Met vaart en verve gespeeld; spannend, grappig, indrukwekkend en sentimenteel (daarvoor krijgen ze van mij ook een gewei…). Eenvoudig en efficiënt decor, mooi licht, goed geluid, een geboeid (en trouwens zeer gemêleerd) publiek.
Zoals Egbert-Jan Weber tijdens het applaus – niet hoorbaar, wel zichtbaar – tegen een medespeler zei: ‘Het heeft indruk gemaakt’.

Vanavond en morgen (12 en 13 mei) in Frascati (Amsterdam) de laatste kans, ga kijken!

De tomaat is trouwens voor de nabespreking (Talkshow), een gesprek leiden is ook een kunst die Asis Aynan helaas niet verstaat. Ik zou kiezen voor een nabespreking in aangrenzend café Blincker.

Met Jean-Baptiste heeft Wayn Traub een voorstelling gemaakt die filmbeelden op zo’n perfecte manier afwisselt met theater dat je twee uur lang geboeid zit te kijken naar de ene keer een rechtszitting (op film), dan de opname van een verhaal met orkest-begeleiding (op het tweede scherm) waardoor vervolgens de link wordt gelegd met de geweldige actrices die op het podium de filmbeelden versterken door als dieren uit een fabel de personages uit de films te vertolken.
De virtuele zanger Jean-Baptiste (alle andere personages spelen onder eigen naam) maakt de voorstelling compleet, gaat dat zien!