Beetje laat, maar toch. Voor de pauze was het echt goed. Na de pauze geen bal aan. Het leek wel of de acteurs snel naar huis wilde. Grote hulde voor Kitty Courbois. Jammer dat ze haar jublieum moet vieren met zo’n kleine rol. Leuk deze voorstelling maar geen absolute top.

Ingrediënten voor de komedie Zomertrilogie:
Behang (behoudend design, afwasbaar),
Stoelen (hedendaags model, stapelbaar),
Deuren (losstaand, verzwaard), zes in het eerste deel, vier in het tweede (in Montenegro), één in het laatste (weer terug in Livorno),
Karina Smulders (en twaalf willekeurige andere acteurs).

‘Wat zullen ze wel niet over me denken?’
‘Wat zullen ze ervan zeggen?’
‘Ik schaam me dood, ik durf me nergens meer te vertonen!’

Komen een of meer bovenstaande gedachten wel eens in je op? Koop een kaartje en ga. De voorstelling zal je goed doen. Denk je zulke dingen nooit, speelt reputatie of de angst die te verliezen geen enkele rol in je leven? Ga dan ook. Voor jou weliswaar geen reinigende confrontatie met jezelf. Maar je zult wel kunnen zeggen dat je erbij was. ‘Ik was bij die voorstelling’, zul je later tegen je kinderen zeggen, ‘waarin Karina Smulders Giacinta speelde, de rol waarvoor ze voor het eerst genomineerd werd voor de Theo d’Or.’

Na Kruistochten probeert Ivo van Hove het nog eens een keer met een komedie. Op een of andere manier lijkt het wel of hij meent dat als zijn acteurs een beetje onnozel en koddig doen, het vanzelf lollig wordt. De liefde tussen Giacinta (Karina Smulders) en Guglielmo (Barry Atsma) is volstrekt ongeloofwaardig. De hysterie bij Smulders is weliswaar hier en daar knap gespeeld, de logica ontgaat me. Atsma speelt de truc van de charmante sukkel die alles overkomt. Op precies dezelfde manier als hoe ik het hem eens in Oidipoes (in hetzelfde pak) al eens heb zien doen. Als Hugo Koolschijn (Filippo) nu gewoon zijn normaal gesproken strenge, dreigende, verschijning zou tonen, wordt het volgens mij al meteen een stuk dramatischer en daardoor geestiger (want schrijnender). Maar nee, ook Hugo moet grappig en onnozel zijn, waardoor je na tien minuten alweer op ‘m uitgekeken bent. Roeland Fernhout speelt de pias, dat kennen we ook al, al is het functioneel. Fred Goessens doet het goed als de geslepen geldschieter Fulgenzio. Evenals Marieke Heebink als de afgunstige Vittoria. Camilla Siegertz speelt ook nogal grotesque, maar dat kan in deze bijrol, vergelijkbaar met de vrouw van de visboer in een willekeurig Asterix-avontuur. Het publiek is volgens Ivo kennelijk dom, daarom wordt tot in den treuren uitgelegd dat de personages relaties aangaan voor materieel gewin, niet uit liefde. Keer op keer wordt die grap herhaald. En nog een keer, en nog een keer. En ook steeds maar weer op dezelfde aanstellerige wijze. Alleen de gewone mensen (het personeel) streven nog naar normale relationele verhoudingen. Ivo’s gemakkelijke aanklacht tegen de consumptiemaatschappij.