Het wonderlijke en tragische levensverhaal van Hatty Waterman. Door Woudenberg in zijn bekende sobere stijl prachtig verteld. Hij trekt je langzaam de voorstelling in om je vervolgens niet meer los te laten. Adembenemend en meeslepend!

In deze solo speelt Woudenberg het verhaal van de jood Hatty Waterman, die door een bizarre samenloop van omstandigheden niet door de Duitsers wordt afgevoerd, maar onderduikt en de oorlog overleeft. De voorstelling bestaat eigenlijk uit drie delen. In het eerste deel maken we kennis met de familie Waterman, met de hoofdpersoon Hatty en de omstandigheden waarin zij leefden. Doordat Woudenberg hier soms nog erg naar de juiste toon lijkt te zoeken en de indruk geeft nog niet genoeg afstand te kunnen nemen van het verhaal, is dit niet het meest boeiende deel. Maar goed, daar is het een try-out voor, het een en ander moet nog indalen. In het tweede deel wordt het persoonlijke van het verhaal losgelaten en krijgen we een geschiedenisles te horen. Allerlei feiten uit de oorlog worden nog eens gememoreerd en iedereen die iets van die tijd weet zal weinig nieuws horen. Als geschiedenisleraar kan Woudenberg zo aan de slag, maar in deze voorstelling lijkt dit stukje een vreemde eend in de bijt. Na de pauze is het verhaal weer heel persoonlijk en wordt het verteld zoals alleen Woudenberg dat kan: meeslepend. Zelfs de taal is anders: zinnen worden vaak tot telegramlengte ingekort zodat de voorstelling een enorme vaart krijgt. Tot het ontroerende einde aan toe.