Een kleine productie van Toneelgroep Oostpool door Remco Melles die ook wel bij mensen thuis gespeeld wordt. Het is te hoog gegrepen deze monoloog te spelen, meen ik. Melles moet in zijn eentje ontzettend hard trekken om de aandacht van het publiek vast te houden. De tekst van de monoloog helpt hem daar ook niet bepaald bij. Het enige wat hij doet is het verloop van een film beschrijven. Je gelooft niet dat hij het werkelijk zo belangrijk vindt wat er op het scherm gebeurt en we raken de draad van het verhaal kwijt. We stoppen met luisteren. Een grote uitdaging, maar mislukt experiment.