Ik kan het hierboven om de een of andere reden niet aangeven, maar het gaat hier om het Holland Festival. Op het allerlaatste moment een kaartje kunnen krijgen om een levende legende te aanschouwen.
Twee dansers, respektievelijk 61 jaar en 53 jaar oud. Ik had nog nooit van Ana Laguna gehoord, ze is mooi en ze danst mooi, maar ik kan eigenlijk alleen maar naar Baryshnikov kijken - is het hem echt? Staat hij daar? Zie ik hem echt? Vreemde gewaarwording. Wat een geschiedenis heeft die man aan zich hangen. Dat zie je. Zijn dansen is natuurlijk niet wat het is geweest, er is af en toe een sprongetje of een pirouettetje, maar het is nog steeds erg mooi. Sierlijk, prachtige armen, handen en benen. Maar werkelijk adembenemend is de solo met zichzelf - hij danst en achter hem danst zijn videobeeld, eerst zoals hij nu is en dan de piepjonge, schitterende danser die hij ooit was. Hoe hij dan kijkt, danst, met zichzelf en met de schaduwen speelt. Grandioos! En ontroerend. En ook: wat een moed, dat hij dat durft, dat verschil zo duidelijk te laten zien. Misschien de laatste keer dat hij in Nederland heeft gedanst? Erg blij dat ik er bij was.