Theatrale concerten, ik heb er een bloedhekel aan, maar dit is erg leuk. Gewei vooor het Brisk, dat geweldig met zich laat sollen en leuk mee doet in het absurde Batelaanse universum. Gewei voor Porgy Franssen, wat is hij toch grappig als ie leuk doet en voor Bart Kiene die echt heel veel van Bach houdt. Ik kreeg enorme vanuit-het-Concertgebouw-Amsterdam-Für-Elize vibes, werd sentimenteel en heb een beetje gesnottterd. Gewei omdat er gezaagd wordt op het podium, ik mag dat graag zien. Verplicht voor iedereen die weet dat muziekstandaards evil zijn. En natuurlijk een gewei voor Bach en (dat ik dit nog eens een keer zou vinden!) voor Henny Vrienten.

Leuke kleine kindervoorstelling over een blokfluitkwartet en twee toneelmeesters/presentators. Het was duidelijk nog een try-out, het geheel liep nog niet echt soepel en zakte op sommige momenten wat in elkaar en doordat er steeds een nieuw blokfluitnummer werd ingezet, blijven het allemaal losse scène’s, maar ik heb toch genoten. Een gewei is zeker voor Porgy Franssen die zo ongegeneerd enorm aanstekelijk aan het smieren was.