Inderdaad, wat een uiterst uiteenlopende recensies, en ik vind ook dat ‘ga niet naar Samson’ als kop echt niet kan! Dit gaat objectiviteit ver te boven. Ik vond de regie ook niet goed. Het hinkt op teveel uiterlijkheden… Carnavalsliedje? Maskers op! Strandscène? Badpakken! Discotheek? Zogenaamd hippe outfits… geen eenheid, geen stijl, geen keuze… dus voor regie en vormgeving twee tomaten… maar het koor was echt heel heel goed en het orkest ook enorm op dreef, twee geweien. Muzikaal meer dan geslaagd. Ook zangtechnisch trouwens, mooie stemmen, diep en ‘vol’ gezongen (en geacteerd, kan ik niet ontkennen) maar qua enscenering zeer zeer matig. Prima om weg te blijven van de schrijnende actualiteit, maar mag ik iets meer visie zien de volgende keer…?

Wat is het nou? Volgens De Volkskrant (lyrische Roland de Beer) ontroerend mooi en goede zang. Het Parool vond het niks, AD kopt: “Ga er niet Heen!” {Kan dat?}. NRC vind het ook maar niks. Niemand is laaiend enthousiast over de regie. Iedereen vindt zich in de kwaliteiten van het (ad-hoc) koor. Maar of Charlotte Hellekant (nog nooit een vrouw zo mooi over het toneel zien lopen}, nu wel of niet een goede dictie heeft en wel of niet goed in het borstregister zit? Alle recensenten verschillen zo fundamenteel van mening over de muzikale kant van de zaak, dat je je afvraagt of ze wel dezelfde voorstelling gezien/gehoord hebben.
Nou ik. Regie en vormgeving zit ergens tussen Elisire D’amore en Dario Fo, maar komt kwalitatief niet in de buurt. De toneelbeelden zetten je in ieder geval op het verkeerde been. Ik had sterke associaties met Amerikaans optimisme uit de jaren veertig, vijftig, terwijl ik aan de opbouw van de staat Israël had moeten denken. Echt niet. En we gaan het ook niet over de Palestijnen hebben. Ik lees de Odeon tegenwoordig alleen achteraf. Ogen dicht af en toe even kijken als de tranen over de wangen lopen bij zoveel schone muziek en zang.