Een stad wordt overspoeld door ontzagwekkende, lawaaiige en allesverslindende monsters. Zes mannen en vrouwen, die hun dagen slijten op een suf kantoor bedwingen hun angst met roddeljournalistiek en filosofisch geneuzel. Maar de één na de ander laat zich verleiden door de massahysterie en verandert in ‘zon’n ding’. De kudde hersenloze monsters groeit met het uur. Slechts het personage Bérenger gaat de strijd aan met de niet-denkende massa. Hij wil mens blijven. Maar hoe sterk is de eenzame denker?

Geweldig theater! Ik heb hier echt van genoten, de tijd vloog voorbij. Briljant acteerwerk, pakkende dialogen, innemende symboliek en vernietigende kritiek. Het enige nadeel aan dit stuk was dat het eindigde.

DNA presenteert een cast die niet alleen in culturele achtergronden waanzinnig divers is, maar ook in spelopleiding en vermogen. Hoe verder in het stuk, hoe kleiner de bezetting en hoe beter de voorstelling. Zo’n diversiteit horen spreken over “de ander” is prikkelend, maar door actualiteitsgrapjes, typetjes en groene panties doet ‘t soms aan schooltoneel denken. Massahysterie/”politiek van vandaag de dag”-lijn, die bij inleiding hard wordt ingezet, verliest het van het stuk: Berenger (Sabri Saas El Hamus speelt hem heel prettig niet als held; een wat vervelend/verveeld mannetje) alleen met zijn rug tegen de rest van de wereld.