even wat cabaret. maar dan van het goede soort, en nog wel om te lachen ook, want dat bestaat gelukkig nog steeds. en hoewel het toneel van mij zo hier en daar best wat cabaretteriger mag worden, moet katinka maar gewoon haar polderding blijven doen.
alleen maar liedjes, en deze keer, nu de voorstelling klaar is voor het echte werk, zijn ze allemaal goed. de meeste zijn leuk, sommige zijn mooi, en de traagheid waarin ze ingebed zijn is welhaast verademend. het gaat over roken, kleine kinderen (weg ermee!), homorechten (veelsteveel), en bovendien wordt een oplossing voor Alles geboden (die misschien nog wat verder uitgewerkt mag worden). en de hond zorgt voor een goeie afsluiting.
het was me een waar genoegen.

Cabaret, mag het daar ook over gaan? Niet-theatraal cabaret nog wel, het bestaat gelukkig nog, een man/vrouw met liedjes en gitaar/piano en met wat gebabbel ertussen om ons wat te ontspannen. Joop Visser, Kees Torn, Jeroen van Merwijk. En: Katinka Polderman! Gedachtenkronkels van een begin-twintigse meid die op een krat bier de dag doorkomt, met een bij tijd en wijle lijzige en krijsende stem en wij mogen soms nog meezingen ook! Is het niet fantastisch? Het is wel fantastisch.
Als je er tegenkunt dat er weinig noemenswaardigs gebeurt op het podium. Vooral het antikindertjeslied is zwaar in orde, daar kan ze mee de boer op. ‘t Was nog wel te merken dat ze nog maar net aan een programma met pauze bezig is, de praatjes tussendoor gingen soms nog wat zoekend, maar de meeste liedjes staan.
Laten wij blij zijn met Katinka.