We zijn verbaasd over de jubelende recensies. De tekst is natuurlijk messcherp en het spel van de twee rechercheurs - Jappe Claes en Hariie van Rijthoven - van topniveau. Daardoor blijf je als toeschouwer drie uur lang geboeid kijken. Helaas is de regie fantasieloos: de tussenstukjes met ouders & kind komen zeer amateuristisch over. Domme illustratie. Alsof wij kijkers geen fanatsie zouden hebben! Het decor voegt ook helemaal niks toe. Mike Reus is niet goed gecast voor de hoodrol, is te saai in zijn uitstraling. Het zou interessant zijn om te zien wat Johan Simons hiervan zou maken met bv. Wim Opbrouck als schrijver. Dan pas kan het net zo sprankelend worden als The Leenane trilogie.

Een voorstelling als een Zwitsers uurwerk. Goed, het is conventioneel theater, maar wél van de bovenste plank. Martin McDonagh (zijn “Leenane Trilogie” door ZTHollandia zaliger gedachtenis, vonden we ook geweldig)heeft zijn verhalen feilloos in elkaar gestoken. Ja, na deze voorstelling geloof ik hem: de kunst is waardevoller dan de kunstenaar, zijn verhalen zijn belangrijker dan verhalenverteller Katurian, de (doorgaans angstwekkende) schepping is belangrijker dan de schepper.Tom Kleijn heeft er schitterend Nederlands van gemaakt, regie en acteurs verdienen met deze productie wat ons betreft zelfs hoofdprijzen. Vooral Tijn Docter als wijze gekke broer Michal en de vermoeid cynische inspecteur Tupolski van Harry van Rijthoven zijn prachtig. Voor een schamele € 8.- zagen we bijna 3 uur prachttoneel. Gaat dat zien!

Het is verassend om in het regie geweld wat door Nederland raast opeens een voorstelling te zien die je op West End of op Broadway zou kunnen zien. Een well-made play op een secure en bloedstollende manier gespeeld.
Het gegeven van een schrijver die verstrikt raakt in zijn eigen verzinsel in een dictatoriale samenleving werd in dit stuk buitengewoon goed uitgewerkt. Een lekkere thriller bij het gesubsidieerde toneel: hoevaak maak je dat mee?
Hulde voor de acteurs die dit staaltje hoge school acteren uit hun mauw leken te schudden met een speciale pluim voor Tijn Dokter. Wel vond ik het jammer dat alle acteurs een “huilmoment” hadden; ik vond dat wat veel in 2 en een half uur. Zoveel huilende mannen kom ik in een heel decennium nog niet tegen!
Maar goed; ga ze zien die snotterende kerels. Ze spelen een rete-slim stuk op een prachtige manier.

Prachtig, wat een immens goede voorstelling. Ik heb weer moed en vertrouwen dat er echt mooie dingen in het theater gebeuren. De voorstelling klopte. Een ontzettend sterk verhaal van Martin McDonagh (Engeland), gruwelijk maar prachtig. Een jonge regisseuze (Maaike van Langen) die lijkt te weten waar ze mee bezig is geweest en die je als publiek het gevoel geeft uitverkoren te zijn dit tragische verhaal bij te mogen wonen. En dan de acteurs. Ze hebben het stuk volledig onder controle maar tegelijkertijd worden ze als hulpeloze personages door het verhaal alle kanten op gesleurd. Kwaliteit alom. De Theatercompagnie mag trots zijn op deze voorstelling. Mijn hoofd gaat hij niet meer uit. Ik kom binnenkort zeker nog een keer. En misschien daarna nog wel een keer.