minirecensies

Paradiso, stad van de toekomst

Bijzonder sympathieke fantasie over de ideale wereld. In vier huizen word de bezoeker aan achtereenvolgende therapeutische sessies onderworpen op een luchtige en fantasievolle wijze die een grote feel good-ervaring oplevert. De rare colectivistische release-therapie heeft echter ook sekte-achtige kantjes die je wat ongemakkelijk maken. Goed om een kindertheatergezelschap hun publiek zo serieus te zien nemen dat iedereen er zich mee kan verstaan.

Sternalex gezien 12/08/2006 op Boulevard

Geweldige feelgoodvoorstelling!!! Mijn zoon van veertien vond het zelfs het mooiste wat hij ooit had gezien op theatergebied. We waren vooraf een beetje huiverig voor het mogelijke ‘meespeelgehalte’ (daar houden wij niet zo van), maar het viel gelukkig erg mee. Voorstelling was fenomenaal van vormgeving, geweldig van opzet (als publiek liep je in de voorstelling mee), en prachtig van spel. Een genot om naar goede acteurs te kijken die je het gevoel geven dat het leven een groot feest kan zijn.

MV gezien 06/08/2006 op Boulevard

Met een glimlach naar buiten inderdaad. Hartverwarmend en ook wel tot nadenken stemmend. Inventief en verrassend. Geen doorlopend verhaal maar losse scenes. Soms heel herkenbaar, soms een beetje flauw maar over het algemeen heel amusant. Goeie acteurs die je bij de hand nemen (bijna letterlijk) bij het nadenken over je jezelf en je eigen toekomst. De speciaal ontworpen huizen zijn prachtig. Een verfrissing voor lichaam en geest.

Jeanine gezien 16/07/2006 op Over het IJ

Ik was hier huiverig voor omdat ik niet van publieksparticipatie hou maar het viel me alles mee. De bewoners van Paradiso gaan zo ontzettend aardig en voorzichtig met je om dat je bijna niet anders kan dan je over te geven. Het is ook zo ontzettend veel wat je aangeboden krijgt. Je valt van de ene wereld in de ander en na twee uur lang te hebben rond gedwaald in de stad sta je weer buiten, vol met indrukken en met een onbewuste grijns op je gezicht. Ik vond niet alles even leuk, het is ook niet zoiets als een voorstelling waarin je jezelf kunt verliezen. Er wordt toch een behoorlijke actieve kijkhouding van je gevraagd. Het gymen vond ik bv. moeilijk. Was mezelf toen behoorlijk bewust van de kudde waar ik in zat. En de soms wat dwingende manier waarmee je door de happening heen wordt gedirigeerd. Dan voel je je soms echt een japanse toerist. Hiervoor een tomaat. Verder 3 geweien omdat ik het zo hartverwarmend vind dat er nog zo positief tegen de wereld aan gekeken wordt.

Miguel gezien 15/07/2006