minirecensies

Muf

Goochem Letterspelletje.
Harold is een kabouter, maar eigenlijk een raket.
Okay, okay, toen de mensen op aarde zich gingen verbeelden dat ons bolletje het middelpunt van het heelal was zijn ze aan al het aardse een overdreven betekenis gaan geven. Maar het gaat toch om het applaus en de bloemen.
En ja, hallo, ja, dan blijft het Denken wel eens in het Midden steken.
Maar hier wordt gewerkt ~ aan applaus.
Dien de kunst als een os voor de wagen, en wil geen prijzen winnen als bij een course au clocher.
De begaafdheid van de heer Duyns is een individuele begaafdheid: hij gaat zijn eigen weg zonder iemand te imiteren, zelfs GJ niet, en dat is geen kleinigheid in onze tijd. Als hij aan zijn onafhankelijk oordeel en scherpzinnigheid meer geleerdheid, meer belezenheid, meer eerbied voor de traditie, meer voorzichtigheid ~ kortom meer rijpheid zou paren, dan hebben we aan hem een uitstekend theatermaker.
MUF heeft in de hoofdstad furore gemaakt ~ een ongehoord succes! Inderdaad een opmerkelijk talent dat DD hier aan den dag legt. Het lijkt me dat zijn bizonderheid, zijn persoonlijkheid zo te zeggen zit in de volstrekte afwezigheid van seminarisme, literatuurderigheid en literatendom. Bij Duyns geen spoor van werk, van arbeid; als je hem leest denk je dat je niet leest maar een meesterlijk mondeling verhaal aanhoort.
Champagne for everybody!

AK gezien 26/11/1999

Ondanks veel oppervlakkig gelul bevat de tekst een aantal juweeltjes. Wanneer gaat Don Duyns nou eens een klassieker schrijven? Verder een cool decor en een abominabele muziekkeuze.

SvdB gezien 26/11/1999