Verzorgd miniatuurtje. De Lidl-tas deed het hem voor mij; een buurman wist mij echter te vertellen dat er net na de val van de muur nog helemaal geen Lidl was in Oost Berlijn; een tasje van de Aldi of Plus (Prima Leben Und Sparen) was dus wellicht meer op z’n plaats geweest. Kortom: een voorstelling om lekker Ostalgisch bij te mijmeren, maar wel jammer dat de tekst daar zoveel ruimte voor liet. Iets meer to the point, bitte.

Kim van Zeben speelt voornamelijk de tekst en dat doet ze heel goed, in aanmerking genomen dat het natuurlijk onmogelijk is om iemand te spelen die drie keer zo oud is als jij en uit Oost-Berlijn komt. Die tekst wil dan weer heel veel tegelijkertijd, een beetje historisch perspektief, wat gedachtes over de comsumptiemaatschappij, maar ook iets met een baby en een huwelijk en angsten. Dat laatste vind ik veel minder interessant. Baby’s en huwelijken zijn zo’n beetje overal hetzelfde, maar de val van de muur kan alleen nog maar in Noord-Korea.