Het kaartje op zak, maar niet gegaan. Je kan je als theaterliefhebber soms zo heerlijk decadent gedragen. Het levendige verslag van anderen heeft me naderhand verzekerd dat het een onmisbare kut-ervaring betrof, vandaar Cyrus Frisch: Ga zo door! Ik kom vaker niet kijken!

Gekkenwerk.

Ach jongens, ga toch fietsen. Oh nee, rondrijden met je debielenkar. Dan bedenk ik zelf wel of ik met je wil praten. Werd een beetje fascistisch tot voyeur gemaakt. Degene die wegliep kreeg een kopje thee achter zich aan gegooid. Ik ben een watje, maar gelukkig geen Cyrus Frisch. Jezus! 2 geweien, omdat ik nu weet dat ik nooit meer dit soort werkelijkheid in het theater wil.