De voorstelling van de opstand. Tegen de hip-jong-snelcultuur die heerst: Deze voorstelling is traag, degelijk, moeilijk, ja zelfs elitair, maar daarom zeker niet slecht. Te goeie acteurs daarvoor.
Ook opstand tegen de dictatuur van de mobiele telefoon. Loeihard door een monoloog van Frieda Pittoors heen, maar toen de dader (of het slachtoffer?) eindelijk de herrie kon doen eindigen, greep regisseur Van Kraaij in door te vragen of ze, Pittoors, een stukje terug wilde pakken.
Ik weet niet wat het meest vervreemdend werkte, de mobiel of de regisseur, maar het is een vorm van opstand. Daarom alleen al hulde.
Qua vervreemding maakte het trouwens niets uit, ik zat er toch niet in, maar dat kan net zo goed aan mij liggen.